26/8/10

ερωτευμένος

Στέφανε καλέ μου φίλε

σε ξέρω πολλά χρόνια. Πολλά πριν γνωρίσεις καν την γυναίκα σου. Την 'Ελλη. Ερωτευτήκατε, παντρευτήκατε. Βιαζόσουν μην την χάσεις. Ήσουν έτοιμος για γάμο, για παιδί. Τα είχες αποφασίσει όλα και τα έκανες όπως τα φαντάστηκες. Κάνατε και μια κόρη.  Όλα καλά μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Γιατί ξαναερωτεύτηκες, τρελλά, μοναδικά, χωρίς όρια και χωρίς φρένο, την κόρη σου. Σε καταλαβαίνω. Είναι όντως μια γλύκα, με τα κατσαρά της μαλλάκια, τα νάζια της, τα χάδια, τα παιχνίδια. Πώς να μην την ερωτευτείς. Πώς να μην την λατρέψεις.
Και είσαι αναμφισβήτητα καταπληκτικός μπαμπάς. Ίσως ο καλύτερος που έχω δει μέχρι τώρα. Το λέω με ειλικρίνεια ότι δεν έχω δει κανέναν να παίζει τόσες ώρες με το παιδί του. Σε θαυμάζω γι αυτό.
Ομως δεν κράτησες τις ισορροπίες . Διέγραψες τη γυναίκα σου. Από την πρώτη κιόλας στιγμή.  Δεν τα ζύγισες σωστά. Σε βλέπω χρόνια τώρα να κάνεις το ίδιο λάθος.
Στέφανε ξύπνα!! Έχεις δύο γυναίκες σε αυτή τη ζωή. Όχι μία. Την παράτησες την Έλλη και το ξέρεις καλά. Τις βάζεις σε αντιπαράθεση άθελά σου. Επιλέγεις πάντα τη μία από την άλλη. Η Έλλη σου κάθεται στη γωνία γιατί δεν θέλει να σε διεκδικήσει από την κόρη της. Με τον τρόπο της σε προειδοποίησε. Τί άλλο από προειδοποίηση ήταν νομίζεις αυτό που της συνέβη; Βρέθηκε άλλος να της δείξει πόσο την θέλει και πόσο την αγαπάει. Θα γινόταν αργά ή γρήγορα όταν εσύ έχεις να της το δείξεις χρόνια. Σε βλέπω που είσαι τρυφερός και γλυκός μαζί της αλλά δεν αρκεί αυτό, το ξέρεις ε; Γύρισε πάλι σ' εσένα γιατί έβαλε την οικογένειά της πρώτη, γιατί σε αγαπάει όπως την αγαπάς κι εσύ. Πάλεψε και γύρισε. Τί έκανες εσύ γι αυτό; Τίποτα. Σε θυμάμαι τότε που ήσουν τρελλαμένος και την διεκδικούσες. Και την κέρδισες. Και μετά; Αυτό. Ούτε ξαναασχολήθηκες. Επέστρεψες στον μονάκριβό σου έρωτα. Και απέδειξες ότι δεν την διεκδίκησες για σένα αλλά για να υπάρχει ως μαμά μέσα στο σπίτι σας. Της πήρε λίγο καιρό μέχρι να το καταλάβει. Και μετά...παραιτήθηκε. Μου το είπε και το είπε και σ'εσένα. Είναι δικά της λόγια αυτά. Αυτή τη λέξη επέλεξε για να πει αυτό που νιώθει. ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ.
Εγώ όμως λέω σε σένα. Μέχρι πότε νομίζεις ότι η Έλλη θα βάζει πρώτη την οικογένειά της; Αυτό που εσύ αποκαλείς οικογένεια. Μέχρι πότε νομίζεις ότι η Ελλη θα βάζει τον εαυτό της δεύτερο; Τρίτο; Πόσα χρόνια; 5; 10; 20; Πόσα νομίζεις είναι αρκετά; Δεν στα λέω όλα αυτά για να προσπαθήσεις γιατί το έχεις χάσει αυτό το παιχνίδι. Μόνο προετοιμάσου (αν αυτό γίνεται) για όσα θα επακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια.
Καλέ μου Στέφανε, έκανες λάθος επιλογές και πήρες λάθος στροφές πολλές φορές στη διάρκεια του γάμου σου. Δεν νομίζω ότι μπορείς να τις διορθώσεις τώρα.

20/8/10

Η Χρονιά της Ερήμου

Ενας πολύ αγαπημένος μου φίλος,  μου χάρισε πριν λίγες μέρες αυτό το βιβλίο. Το βρήκα εξαιρετικό, κυρίως γιατί με ενέπνευσε να κοιτάξω λίγο πιο βαθιά και πιο προσεκτικά το θέμα της κρίσης και της λεηλασίας της Αργεντινής.

Το περιέγραψαν και το σχολίασαν άλλοι, πολύ καλύτερα από μένα.










Μου αρέσει όταν βρίσκομαι στο βιβλιοπωλείο να διαβάζω την πρώτη σελίδα. Μου δίνει μια καλή ιδέα τους ύφους της γραφής του συγγραφέα.





Εδώ θα βρείτε πιο πολλά για την
λεηλασία της Αργεντινής

βίντεο από το blog Αντιπέρα Όχθη

Καλό διάβασμα!

16/8/10

καμιά κουρτίνα βρε παιδιά

Περιμένεις πώς και πώς να πας τις πολυπόθητες διακοπές, ξενοδοχείο, βουτιές, παρέα, ποτά, διασκέδαση, ξενύχτια, όλα όπως τα φαντάστηκες εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια.

Ο εμπνευσμένος αρχιτέκτονας δεν έβαλε παντζούρια. Τσαχπινιά. Οχι ότι φταίει. Γιατί κάτι άλλο είχε στο μυαλό του όταν το έφτιαχνε, και σίγουρα όχι αυτό που βλέπεις εσύ.  Αλλά ο τσιγκούνης ξενοδόχος έβαλε αραχνοϋφαντη κουρτίνα, σκούρα ναι, αλλά βλέπεις απέναντι, ή μπορεί να ξοδεύτηκε και να έβαλε την άλλη που σκοτεινιάζει εντελώς, αλλά ας την έβαζε να φτάνει μέχρι τις άκρες και μέχρι το πάτωμα. Τραβάς από τη μιά, μπαίνει ο ήλιος από την άλλη. Στις 5 το πρωί. Κι άμα είσαι από τους τύπους που δεν πέφτουν κλινικά νεκροί μετά το ξενύχτι, την πάτησες.

Ελεος βρε παιδιά που το είδατε στο Λονδίνο και το κάνετε κι εδώ. Τουλάχιστον κάντε το σωστά. Πάρτε 2 μέτρα κουρτινούλα παραπάνω, ναι αυτή με την επένδυση, την πλαστική, που μπαίνει κάτω από την άλλη την αέρινη. Δεν είναι Λονδινο εδώ. Αμα ήθελα να κάνω ηλιοθεραπεία, έβγαινα κι έξω.

Και θυμηθείτε και κάτι άλλο. Το καλοκαίρι κοιμόμαστε με παράθυρα ανοιχτά, ναι; Πώς να αφήσω το παράθυρο ανοιχτό όλη νύχτα δηλαδή όταν είμαι ίσα με το χώμα; Να το κλείσω; Ναι. Σωστά. Μόνο που δεν πήγα στην εξοχή για να κοιμάμαι με το aircondition αναμένο λες και είμαι στο Σύνταγμα. Βάλτε ένα ρημάδι παντζούρι.

12/8/10

έφερα


μια παραλία  που αντί για βότσαλα είχε κοχύλια




και το γαλάζιο της θάλασσας