26/4/10

Προβληματισμοί




Μαμά, όταν μαδάω τη μαργαρίτα και το τελευταίο είναι "δεν μ'αγαπά"... τότε; Δηλαδή δεν μ'αγαπά...ξέρεις ποιός...Αλλά μετά μαδάω μια άλλη και το τελευταίο είναι "μ'αγαπά". Μαμά;

25/4/10

Ο Φίλιππος

Ο Φίλιππος. Πολλά χρόνια πριν, έφυγε. Για πάντα. Για να βρει την τύχη του. Στη γη της επαγγελίας και της ευκαιρίας. Τότε δεν μπορούσε να πάρει τις δικές του αποφάσεις. Ή ίσως και να μπορούσε αλλά είχε έναν πολύ ισχυρό πατέρα που αποφάσισε ότι θα τα πουλήσουν όλα και θα πάνε εκεί. Πατέρας με σύζυγο 25 χρόνια μικρότερη. Με επάγγελμα που θησαύρισε και αγόραζε κτίρια πενταόροφα στο κέντρο της Αθήνας. Καμάρωνε ότι τα έφαγε στις γυναίκες και τα γλέντια. Και ζούσαν όλοι μαζί σε ένα δυάρι με το μεροκάματο. Τα παιδιά στο σαλόνι και στο παράνομα κλεισμένο μπαλκόνι. Ετσι λοιπόν μια μέρα, κάπου στα 23-24, έγινε η μεγάλη ανακοίνωση. "Θα πάμε στην Αμερική". Η ξαδέλφη που είναι ήδη εκεί θα τα κανονίσει όλα. Ακόμα και την πράσινη κάρτα για τον Φίλιππο ώστε ο Φίλιππος να κρατήσει όλη του την οικογένεια εκεί. Πώς; Μα θα παντρευτεί. Ράγισε η καρδιά του Φίλιππου. Ήταν ερωτευμένος. Με όλη του την ψυχή. Οπως ερωτεύεται κάποιος που είναι 23 χρονών. Πώς να φύγει; Πώς να μείνει; Πώς να παντρευτεί κάποια άλλη έστω και στα χαρτιά.  Θα γυρίσω, έλεγε στην αγαπημένη του. Θα γυρίσω. Να με περιμένεις. Πόνος, δάκρυα, αποχωρισμοί. Και όλα έτοιμα για την αναχώρηση. Εφυγε. Λίγους μήνες μετά, γύρισε για μερικές μέρες να δει την αγαπημένη του. Ξανάφυγε. Και τότε ήρθε το γράμμα. Παντρεύομαι. Τη Μαρία. Μην ξαναεπικοινωνήσεις μαζί μου. Την αγαπώ και θα μείνω εδώ. Τέλος...
Πολλά χρόνια αργότερα ήρθε το email. Σε έψαξα και νομίζω ότι σε βρήκα. Είσαι όντως εσύ; Στην αγαπημένη του.
Μοιράζονται τώρα καμιά φορά τα νέα τους. Που και που τα λένε. Η ζωή προχωράει. Εκείνη η ίδια Μαρία που τότε του έδωσε την πράσινη κάρτα, είναι τώρα η οικογένειά του. Η μητέρα του παιδιού του. Μια ευτυχισμένη οικογένεια.
Η νοσταλγία για εκείνον τον χαμένο έρωτα. Τη φυγή. Το "αν".


Ακούω την φίλη μου καθώς μου διηγείται την ιστορία. Τον είχα γνωρίσει τότε τον Φίλιππο. Την λάτρευε. Κι εκείνη τον λάτρευε. Με την δύναμη που έχει αυτή η ηλικία και κάθε ηλικία όταν νομίζεις ότι ο κόσμος όλος είναι ο άνθρωπος που αγαπάς. Γκρεμίστηκε ο κόσμος της. Τελικά δεν την αγαπούσε τόσο όσο εκείνη. Περίμενε ότι θα είχε περισσότερη δύναμη και θα έμενε για εκείνη όμως έκανε λάθος. Πάει πέρασε πια. Εδώ και πολλά πολλά χρόνια, γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας της φίλης μου και γιατί έτσι είναι η ζωή. Προχωράει. Εκείνος όμως νοσταλγεί. Τα λουλούδια που της άφηνε στο παράθυρό της. Τα βράδυα που περνούσαν μαζί. Την Ελλάδα και τους φίλους. Και το μεγάλο "άν...".

16/4/10

4 μήνες 3 βδομάδες και 2 μέρες



Ή αλλιώς: Μέχρι που θα έφτανες για έναν φίλο;
Την είδα χτες. Πολυβραβευμένη ταινία. Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες αλλά και πολλά άλλα.
Καθηλωτική. Συγκλονιστική. Σκληρή. Με συνταρακτικές ερμηνείες. 


Τώρα φυσικά οι κινηματογραφόφιλοι θα γελάνε που την ανακάλυψα τώρα αλλά τί να πω. Δεν έτυχε. Οι μη αμερικάνικες ταινίες, παίζονται για πολύ λίγο, σε πολύ συγκεκριμένες αίθουσες στο κέντρο της Αθήνας. Εχω πολύ συγκεκριμένες πρακτικές δυσκολίες για τις συγκεκριμένες αίθουσες και έτσι χάνω τα καλά και πηγαίνω στα Χολλυγουντιανά.


24 ώρες από τη ζωή 2 φιλενάδων. Η μία προσπαθεί να πραγματοποιήσει μια παράνομη έκτρωση (εξ ου και ο τίτλος που είναι η ηλικία του εμβρύου) στην δικτατορική Ρουμανία του Τσαουσέσκου και η φίλη της την βοηθάει.  Ανθρώπινα αισθήματα και συμπεριφορές, βία, σιωπές, απλά στατικά πλάνα, χωρίς κινηματογραφικά τρυκ και πολύπλοκες λήψεις με κάμερες. Οι δύο φίλες-φοιτήτριες, ο "γιατρός" που αναλαμβάνει την παράνομη έκτρωση.  Η προχωρημένη εγκυμοσύνη, οι διαπραγματεύσεις, τα ανταλλάγματα που ζητάει από τις δύο φίλες  ο "γιατρός". Ο κίνδυνος που διατρέχουν οι εμπλεκόμενοι σε μια τέτοια παράνομη πράξη. Η κομμουνιστική Ρουμανία, το Βουκουρέστι, η φοιτητική εστία, η μαύρη αγορά, ο έρωτας, οι ανθρώπινες σχέσεις, η αμείλικτη σκληρότητα, το κέρδος.


Θα σταματήσω εδώ. Δεν θα ήθελα να χαλάσω την αγωνία εκεί προς το τέλος της ταινίας.


Από τις ελάχιστες συνταρακτικές ταινίες που έχω δει τον τελευταίο καιρό.