Πριν από μερικές μέρες άκουγα, τον πρόεδρο των ξενοδόχων του Νομού Γρεβενών να μιλάει για τα γνωστά, ύφεση, πτώση του τζίρου, του αριθμού των επισκεπτών, του τουρισμού, των κρατήσεων και πώς αποφασίσανε συλλογικά να μειώσουν τις τιμές τους όλοι οι ιδιοκτήτες δωματίων, ξενοδοχείων κλπ κατά 30% ώστε να προσελκύσουν τους επισκέπτες του Πάσχα. Τον ρωτά λοιπόν ο δημοσιογράφος, πόσο θα κάνει ένα "καλό" δωμάτιο στην περιοχή, τώρα με τις νέες τιμές. Δεν ξέρω τί εννοούμε όταν λέμε "καλό" δωμάτιο αλλά φαντάζομαι τριών αστέρων και πάνω. Και η απάντηση ήταν: από 200 ευρώ θα πέσει στο 140 περίπου. Αυτό είναι μια τιμή που θα προσελκύσει τον κόσμο να πάει στα Γρεβενά το Πάσχα; Τον οικογενειάρχη; Γιατί στα Γρεβενά ο οικογενειάρχης θα πάει. Ο άλλος θα πάει στη Μύκονο και στην Πάρο. Η προηγούμενη τιμή ήταν μήπως προσιτή; Η τωρινή τιμή είναι; Δεν λέω να ξεπουλήσουν το προιόν τους αλλά σε ποιούς ακριβώς απευθύνονται;
Θυμήθηκα λοιπόν κάπου στο τέλος Νοεμβρίου (εκτός τουριστικής αιχμής) που θέλησα να πάω στο Νομό Αρκαδίας σε κάποιο ξενοδοχείο που μου είχαν συστήσει και η τιμή ήταν 230 ευρώ τη βραδιά και υποχρεωτικά 2 βραδιές αν πρόκειται για παρασκευή και σάββατο. Δεν το έδινε για μόνο μία νύχτα.
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, ήθελα λοιπόν 460 ευρώ για να πάω από παρασκευή βράδυ (γιατί βράδυ θα φτάσω μετά τη δουλειά), μέχρι Κυριακή μεσημέρι. Συνυπολογίζοντας διόδια, βενζίνη και φαγητό, νομίζω ότι μιλάμε για ίσως πάνω από 600 ευρώ για ούτε καν 2 μέρες.
Δεν ξέρω πόσο καταπληκτικό είναι αυτό το ξενοδοχείο και πιθανόν να μη μάθω και ποτέ. Δεν ξέρω καν πόσο καταπληκτικό είναι το "καλό" δωμάτιο στα Γρεβενά.
Ξέρω όμως ότι είμαι μία από τους πολλούς. Ξέρω ότι τότε το Νοέμβριο έδωσα 120 σε 5 αστέρων στο Βερολίνο στο κέντρο στην πιο ακριβή περιοχή. Ξέρω ότι με διώχνουν. Οτι ενώ θέλω να τα δώσω στη Ελλάδα, με σπρώχνουν να τα δώσω αλλού και δεν είναι η πρώτη φορά. Θέλω να πληρώσω. Δεν περιμένω να είναι τσάμπα. Θέλω να πληρώσω και να αγοράσω αυτό που αντιστοιχεί στο τίμημα. Ποιό είναι όμως το τίμημα, το κόστος, το κέρδος; Δεν θέλω να δουλέψει κανείς τσάμπα και να κερδίσω εγώ. Αλλά δεν θέλω να με θεωρούνε και ηλίθια. Τί είναι αυτό που είναι δυνατόν να κάνει 230 ευρώ τη νύχτα στο ξεχασμένο χωρίο της Αρκαδίας που δεν το ξέρει ούτε η μάνα του; Μήπως έχουμε υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες και το τί έχουν διάθεση να πληρώσουν οι καταναλωτές και για ποιό προιόν; Μήπως έχουμε χάσει λίγο το μέτρο;
Μπορεί να τα βλέπω εγώ λάθος και να μην είναι έτσι. Μπορεί το 230 να είναι μια λογική τιμή και να μου φαίνεται εμένα υπερβολική. Ή μπορεί πολύ απλά να απευθύνονται στους λίγους. Οι λίγοι όμως δεν τα γεμίζουν τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια. Πρέπει να επιλέξουν: πουλάω λίγο στους λίγους ή πουλάω πολύ σε περισσότερους. Χωρίς γκρίνιες και χωρίς μελό.