Μπόρα ήταν

Υπάρχουν άνθρωποι που σημαδεύουν τη ζωή μου. Με κάνουν να είμαι στην κορυφή του κόσμου, να πετάω και να μην μπορώ να κατέβω και με κάνουν να βυθίζομαι τόσο που δεν θέλω  να βγω στην επιφάνεια να πάρω ανάσα. 'Ανθρωποι και σχέσεις που βρίσκονται μέσα στην καρδιά μου και το μυαλό μου. Δυνάμεις έντονες που με παρασύρουν και αφήνομαι στη δίνη τους. Είναι αυτός ο στροβιλισμός τόσο δυνατός που δεν θέλω και δεν μπορώ να αντιδράσω. Σχέσεις και αισθήματα, συναισθήματα και σκέψεις που με κάνουν αυτό που είμαι, χτες, σήμερα, αύριο. Δυνάμεις που με παρασύρουν.

Τα βάζω όλα στο συν. Έτσι είμαι. Ο,τι με κάνει να πετάω, ό,τι με κάνει να βυθίζομαι. Όλα είναι "εγώ". "Εγώ" είμαι όλα αυτά. Ένα ένα χώρια και όλα μαζί.

Δεν συνηθίζω να μιλάω για μένα. Οχι γιατί δεν θέλω. Δεν μπορώ. Δυσκολεύομαι. Φαίνεται άλλωστε και από το πόσα αφήνω να φανούν. Δεν μου είναι καθόλου εύκολο να λέω όσα αισθάνομαι και αφορούν εμένα προσωπικά.

Έτσι λοιπόν μετά από μια Πέμπτη που με απογείωσε...

μια Παρασκευή με πανσέληνο...

μία Κυριακή με θάλασσα, βροχή και νυχτερινή καταιγίδα...

προσγειώνομαι ανάμεσα σε καλούς φίλους που εκτιμώ, θαυμάζω και ....διαβάζω.

Α! και μετά το πάρτυ στης Coulas οι εξετάσεις πήγαν καλά (όχι αίματος).

Καλημέρα σε όλους.

25 Μαϊου 2010

στη Δίρφη

με ήλιο

και χαλάζι

αναρχο-αυτόνομο-δενπληρώνω-βδέλλα

Βρε άχρηστε τεμπέλη. Που μου φόρεσες το δερμάτινο μπουφάν, την κοτσίδα και καβαλάς τη μηχανή. Και το παίζεις ξέφρενο νιάτο και καλά αντικομφορμιστής. Είσαι δήθεν. Με των άλλων τον κόπο μπορώ κι εγώ το παίζω αναρχικός.  Παριστάνεις τον μπάρμαν και τον dj μια δυο φορές τη βδομάδα και βγάζεις ένα χαρτζηλίκι που δεν σου φτάνει ούτε για το κουλούρι του παιδιού σου. Μου λες ότι έχεις επιλογές και ότι εσύ επιλέγεις να μην πληρώνεις τίποτα. Βέβαια επιλέγεις, μόνο που ζεις σε βάρος αυτών που σου πληρώνουν ότι έχεις. Σας τη βδέλλα. Θα με συγχωρήσεις φίλε μου αλλά αυτό δεν σε κάνει αναρχικό και καταπατητή των κανόνων. Το ότι δεν πληρώνεις τέλη κυκλοφορίας για τη μηχανή σου δεν σε κάνει ήρωα. Γιατί τα πληρώνει η μαμά σου. Δεν πληρώνεις νοίκι, φαγητό και ΔΕΗ γιατί η πρώην γυναίκα σου σε φιλοξενεί στο ισόγειο του σπιτιού της, γιατί ξέρει ότι αλλιώς δεν είσαι ικανός ούτε το γιό σου να δεις. Εσύ τώρα το παίζεις καλός μπαμπάς. Του μαθαίνεις κιθάρα και του λες ότι δεν χρειάζεται σε αυτήν την καπιταλιστική κοινωνία, ούτε να δουλεύεις ούτε να πληρώνεις. Αυτά είναι για τους σκλάβους. Αλλά έχω μια ερώτηση. Την κιθάρα ποιός του την αγόρασε; Την δική σου μηχανή και το ακριβό μπουφανάκι ποιός τα αγόρασε; Το γιουβετσάκι που φάγατε το μεσημέρι ποιός το έψησε και το ψώνισε; Το κινητό, το καλοριφέρ, τη βενζίνη, το βρακί που φοράς. Είσαι 45 χρονών και δεν έχεις πληρώσει ποτέ το φροντιστήριο του παιδιού σου. Γιατί τα κάνουν άλλοι για σένα. Ξέρουν ότι είσαι ανίκανος. Μόνο θεωρίες και δήθεν και να το παίζεις ομορφόπαιδο. Γίνε πρώτα άξιος να αγοράζεις τα δικά σου τσιγάρα και μετά έλα να μου πεις τί και πώς να επιλέξω.