Σε ένα τέταρτο είχα τελειώσει. Τα ταμεία τίγκα με κάτι θεόρατα καρότσια. ΟΚ κανένα πρόβλημα. Θα πάω στο "γρήγορο". Είχα 9 πράγματα. Διαβάζω την ταμπέλα, έλεγε 7. Βγάζω 2, τα ακουμπάω στο ράφι και περιμένω υπομονετικά τη σειρά μου, ΣΑΝ ΜΑΛΑΚΑΣ. Διότι ο κύριος που ήταν 3-4 άτομα πριν από εμένα, είχε αγοράσει όλες τις πίτες για σουβλάκια που υπήρχαν. Αντιδράσανε κάποιοι, του βάλανε τις φωνές, εκείνος κανονικά μας έγραψε όλους στα @@ του, πλήρωσε και έφυγε. Σιγά το παράξενο.
Πλησιάζει η σειρά μου και τσουπ! εμφανίζεται κυρία μετά του τέκνου της ετών 12 περίπου, και μπαίνει μπροστά μου!! Λέω από μέσα μου : μήπως εγώ και οι υπόλοιποι 10, που περιμένουμε εδώ είμαστε αόρατοι; Βρε μπας και; Της λέω ευγενικά:
- Ξέρετε η ουρά είναι πίσω από εκείνον εκεί τον κύριο στο βάθος.
- Ναι το ξέρω αλλά εδώ ήταν η σειρά μου.
- Πότε; Γιατί εγώ όταν ήρθα δεν ήσασταν εδώ.
- Μα πώς! εγώ σας είδα όταν ήρθατε!
- Ναι, αλλά εγώ δεν σας είδα και από την ώρα που ήρθα, ήρθαν και άλλοι 10 πίσω μου.
- Ναι αλλά ήμουν πίσω από την κυρία και πήγα να πάρω κάτι cd για το γιό μου.
Μου γυρίζει την πλάτη και συνεχίζει να περιμένει, αγνοώντας εμένα και τους υπόλοιπους.
(φαντάζομαι ότι το παιδί έχει μάθει ήδη ότι έτσι κάνουμε στις ουρές)
Όλα αυτά σε απόλυτα ήρεμο κλίμα, με απόλυτα ήρεμους τόνους. Λύση Νο 1: αρχίζεις να την ξεμαλλιάζεις
Λύση Νο 2: της φοράς τα cd κολάρο
Λύση Νο 3: σκέφτεσαι από μέσα σου ότι δεν θα γίνουμε ποτέ άνθρωποι και της
παραχωρείς τελικά τη σειρά
Λύση Νο 4: ακούω τις δικές σας προτάσεις
Θα σας πω τί έκανα εγώ, αφού μου απαντήσετε. (αν και το φαντάζεστε ήδη)
43 σχόλια:
το υποτιθέμενο "γρήγορο" ταμείο είναι το πιο σιχαμένο τελικά. Την τελευταία φορά που βρέθηκα σε αυτό το ταμείο ήρθε μια αλαφιασμένη μ' ένα ανδρικό αφρό ξυρίσματος (!) και ήθελε να μπει μπροστά μου. Είχα καθυστερήσει πάρα πολύ να πάρω το μωρό μου από τη μάνα μου και όταν είδα αυτή με τον αφρό μου ήρθε να της πω :"Μα καλά, μας δουλεύεις?". Δηλαδή τι να πω? Ήταν επείγουσα ανάγκη να πληρώσει ΕΝΑ αφρό ξυρίσματος? Τι διάολο δηλαδή? Ο άντρας της/γκόμενος της/whatever είχε να ξυριστεί από το στρατό? Της απάντησα ότι κι εγώ βιαζόμουν πολύ, δεν επέμεινε και όλα καλά. Αλήθεια εσύ τι έκανες?
Θα επιβεβαιώσω τα όσα λες με πληροφορία εκ των έσω. Έμαθα χθες από υπάλληλο σούπερ μάρκετ ότι την Παρασκευή δεν έμενε "ούτε φύλλο από μαρούλι...πέσανε σαν τις ακρίδες".
Τι κάνεις σε ανάλογη περίπτωση; Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Αν είσαι σε καλή διάθεση ή ήδη σκασμένος από άλλα. Από τη στάση που θα κρατήσουν οι άλλοι που περιμένουν στην ουρά, από τον τρόπο -έχει κι αυτός διαβαθμίσεις- του ανθρώπου που πάει να πάρει τη σειρά.
1. Δε λες τίποτα και πας σπίτι και βάζεις ν ακούσεις αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=T3NWauwd4bA
2. Συνεχίζεις να επιμένεις ότι σου πήρε τη σειρά μέχρι να τσακωθείτε και στο τέλος (ανεξάρτητα απ το αποτέλεσμα του καυγά) να κάνεις 10πλάσιο χρόνο να πληρώσεις απ ότι αν την άφηνες και να σου σπάσουν τα νεύρα κι από πάνω.
Ο Τσαλ έχει δίκιο. Το πως το αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι που περιμένουν, ο τρόπος και κυρίως ο τόνος της φωνής της "κερίας" και η διαθεσή σου, καθορίζουν την αντίδραση. Αν βέβαια έχεις τη διάθεση και μόνο, εσύ καθορίζεις όλες τις άλλες συνθήκες.
Την σπρώχνεις ευγενικά και περνάς μπροστά της λέγοντας της και πάντα χαμογελώντας, "αν ψάχνετε καλά και ντε για μαλάκες, αναζητήστε τους τους υπόλοιπους της ουράς"....
Ειδικά πάντως το 3, δεν είναι τρόπος αντίδρασης.
Είναι παραδοχή ότι όλοι οι άλλοι είμαι μαλάκες και μόνο αυτή "ξύπνια" που δικαίως της δίνει το δικαίωμα να το ξανακάνει, να το ξανακάνει, να το ξανακάνει....
Και από κάτι τέτοιες "ξύπνιες" προφανώς παίρνουν αέρα και εκείνοι με τα 2-3 πράγματα που περιμένουν στα κανονικά ταμεία. Και φυσικά εξαιρώ ηλικιωμένους, έγγυες κλπ αναφέρομαι σε όλους τους υπόλοιπους. "Να περάσω που έχω μόνο ένα", "Συγνώμη θα μπορούσα που έχω μόνο δύο...", "Αν δεν σας πειράζει έχω μόνο τρία..." Να σου δώσω και τα δικά μου να τα κάνεις έξι; :)))))))
Και κάθεσαι εσύ ο ευγενής μαλάκας με τα 5-6-10 πράγματα, να μετράς τα 2,3,4 και τα 1 των άλλων που μέχρι να έρθει η σειρά σου, αθροιστικά έχουν γίνει 10 φορές αυτά που έχεις εσύ.
Εγώ 1η Μαιού δεν καταλαβα γιατί δούλευα και σούπερ πηγα την Κυριακή επειδή είχα άδειο ψυγείο.Ενας χαμός και τα ράφια άδεια.
Εδώ στο γρήγορο αν δουν κάποιο με παραπάνω και έχει ουρά τον διώχνουν χωρίς 2η κουβέντα.
Για την κυράτσα αν δεν είχε αφήσει καλάθι που να δειχνει οτι κάποιος υπάρχει θα την έστελνα πίσω και αν δεν άκουγε θα απευθυνόμουνα και στους υπόλοιπους 10 από πίσω.Αν πάλι με εφτυναν απλά θα την έγραφα και δε θα την άφηνα....ας τα βρουν οι άλλοι.Φυσικά ότι κάνει η μάνα να περιμένεις και τον κανακάρη της να τα κάνει.
Ο Ελληνας Ελλάδα δε μαθαίνει,εξωτερικό όμως που τον προσβάλει ο άλλος μαθαίνει και χώνει την ουρά στα σκέλια....
Στα λεωφορεία υπάρχουν οι θέσεις για ηλικιωμένους/ανάπηρους μπαίνει μια γιαγιά με μπαστούνι κ δε σηκώνονται 2 εμφανώς ξένοι που κρατάνε τη θέση.Σήκωσε η γιαγιά το μπαστούνι σε διαμαρτυρία και να δεις πως ξεκουμπίστηκαν.Το μισό λεωφορείο τους κοίταζε....έτσι θέλουμε κι εμείς!
καλημέρα
Σηκώνεσαι και φεύγεις από το κλεινόν άστυ πας σε χωριό, νησί όπου σε βγάλει ο δρόμος σου. Στα σούπερ Μάρκετ δεν υπάρχει συνωστισμός ποτέ, εκτός αν είναι Αύγουστος και έχει έρθει όλη η Αθήνα με τις καλές της συνήθειες. Αν είναι και τουριστική περιοχή είναι ανοιχτά και τη Κυριακή!
Αν παρόλα αυτά σου τύχει μια κυράτσα σαν αυτή που περιγράφεις της φοράς το CD καπέλο και είσαι απόλυτα δικαιολογημένη όχι τόσο για την γαϊδουρινή της συμπεριφορά όσο για την όλη πολιτικοοικονομική κατάσταση που μας έχει κάνει τα νεύρα τσατάλια. Αυτά:)
Καλό σου μεσημέρι!
Εγώ απλά θα της έλεγα να πάει πίσω στην σειρά, αν δεν το έκανε, θα σήκωνα το τόνο της φωνής και θα έκανα φασαρία μέχρι τελικά να καταλάβει πως δεν είναι μόνο αυτή ανάγωγη αλλά κι εγώ και όλοι μας και ότι οι μαλάκες πεθαναν!
Αι σιχτίρ πια! Όλοι βιαζόμαστε! Είναι γεγονός, απλά άλλοι κάνουμε την δέουσα υπομονή να στεκόμαστε στην ουρά ενώ αλλες το παίζουν κιουρίες!!!!!
Η ευγένεια πεθανε, ο σεβασμός πέθανε! Καθένας το δίκιο του υπερασπίζεται. τέλος
Ροζ ψαράκι, το ποιός βιάζεται πραγματικά και το τί είναι ανάγκη το ξέρει εκείνος. Η γαϊδουριά όμως παραμένει γαϊδουριά και δεν διορθώνεται άμα το έχεις στο αίμα σου. Και τις ξέρουμε όλοι τις υποτιθέμενες βιαστικές. Τώρα που το λες έχω και μια απορία. Πώς γίνεται και αυτό δεν συμβαίνει ποτέ σε άντρα; (η υποτιθέμενη βιασύνη)
Τσαλαπετεινέ, ασύλληπτη κατάσταση. Δεν μπορείς να το φανταστείς. Πόλεμος κανονικός αλλά δυστυχώς δεν είχα άλλη επιλογή. Εχεις δίκιο πάντως. Δεν είναι άσπρο-μαύρο, ούτε υπάρχει μία και μοναδική σωστή λύση. Σε όλες τις καταστάσεις, η λύση, η στάση που θα έχουμε, έχει να κάνει με τις συνθήκες.
kalo paidi, μπορώ να την δέσω χειροπόδαρα, να την βάλω να ακούει αυτό το τραγούδι και να την βαράω στο κεφάλι με ένα ψάρι. Τί λές; Το τραγούδι θα άρεσε στο γιό σε καναδυό χρόνια.
Φοράδα, έχεις δίκιο. Το 3 δεν παίζει. Πόσο όμως μπορείς να τσακώνεσαι έστω και διπλωματικά με την κάθε κυρία-τσουλί που θα σου βρεθεί στο δρόμο, στη ράμπα του πεζοδρομίου, στο σούπερ μάρκετ, στο ίκα, σε κάθε γωνία. Ούτε η παραίτηση είναι τρόπος αλλά γμτ γίνεται να είσαι όλη μέρα σε εμπόλεμη κατάσταση;
και λοιπόν, το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα της ζωής μου, και μιλάμε για πολλά χιλιόμετρα, 100, 150, όχι 2 και 3 εδώ έξω από τη Μαλακάσα, το έχω φάει στην Ιταλία. Δεν είδα κανέναν να πηγαίνει στη ΛΕΑ, δεν είδα κανέναν να κορνάρει, να βιάζεται, να προσπερνάει, να βρίζει, να κάνει σαν αρκούδα σε κλουβί. Κι ύστερα λέμε ότι μοιάζουμε με τους Ιταλούς. Τί ώρα;
Αν και δεν πρέπει, δίνω πληροφορία για το πως πέρασα το τριήμερο. Παρασκεύη 9 παρά τέταρτο πήγαμε σούπερ μάρκετ. Το βράδυ εννοείται. Δεν είχε μείνει τίποτα. Μα τίποτα όμως στα ράφια. Πήραμε μπολικα χαζά ώσπου ήρθε η ώρα του ταμείου. Φτάσαμε και η ουρά ήταν απίστευτη. Άντε εμείς είμαστε χαζοί, αλλά και οι υπόλοιποι τέτοια ώρα εκεί; Περιμέναμε υπομονετικά, γιατί ποτέ δε διεκδικούμε αυτό που μας ανήκει..
Τελικά η ταμίας σπασμένη όπως ήταν μας χρέωσε ένα παγωτό στην τριπλάσια τιμή ( χτύπησε λάθος κωδικό) και το είδαμε την επόμενη μέρα που ήταν κλειστά. (άσχετο ε;)
Πάθημα που θα γίνει μάθημα.
Εσύ όμως, κράτησες ψηλά το κεφάλι και πέρασες πρώτη ε;;
Μια φορά που το δοκίμασα έπιασε.
Γέρνω πίσω το κορμί βάζω την παλάμη στο πρόσωπο και της λέω:
-Πήγαινε χριστιανή μου πίσω και μυρίζει ο ιδρώτας σου!
Margo, η αλήθεια είναι ότι την ευγενή συμπεριφορά μας είναι δύσκολο να την αποχωριστούμε. Μας πιάνει στέρηση γαϊδουριάς. Τώρα για αναχώρηση δεν με βλέπω. Μου αρέσει εδώ. Κάτι έχει. Αυτή η υστερία που σου φέρνει τα νεύρα στα άκρα, κάτι μου κάνει. Και πέρα από αστεία, έχω και σοβαρό επαγγελματικό λόγο που με κρατάει εδώ καθώς και το σχολείο του παιδιού μου.
Αυτή, κυκλοφορείς ινκόγνιτο; Πρέπει να αποκρύπτεις τα συνταρακτικά σαββατοκύριακα στο σούπερ μάρκετ; Θέλεις να σου πω εγώ το συνταρακτικό μου σαββατοκύριακο; Το παγωτάκι γιατί δεν το κράτησες μαζί με την απόδειξη, για τη δευτέρα; Οσο για το τί έκανα εγώ....δεν μαντεύεις;
Αντιγόνη, σου είπα ότι σε λατρεύω; Σήμερα; γιατί κάποια από τις άλλες φορές σίγουρα στο έχω πει. Αν και είμαι λίγο φειδωλή στις εκφράσεις. Είσαι φοβερή! Στο υπόσχομαι θα το κάνω την επόμενη φορά.
Coula, ακούς; Τί λες;
ΕΧΩ ΤΗ ΛΥΣΗ!!!!
http://gigagakounibeli.blogspot.com/2008/02/super-market.html
πωπω σπάσιμο νέυρων!
Κυρά μου, δεν ακούςςςςς? Φύγε από μπροστά μου!!!
Συγχυστηκα και δεν είμαι καλά!
Θέλω διακοπές!
Θα της ζητούσα αυτόγραφο... και μετά θα έλεγα και στην ταμία να της ζητήσει και αυτή... Πάντως υπάρχουν αρκετοί εξυπνάκηδες που συχνάζουν όχι μόνο στα σούπερ μάρκετ αλλά και στα ιατρεία, στα νοσοκομεία κλπ. κλπ. κλπ.
GGKB, έγραψες πάλι! Δίνεις λύσεις στα σοβαρά προβλήματα. Ασε που φροντίζεις πριν από μας, για μας!
gogo, εντελώς. Αλλά σκέφτομαι να δοκιμάσω τις προτεινόμενες λύσεις την επόμενη φορά.
Coula, δεν πιστεύω να συγχίζεσαι με αυτά που λέμε. Ούτε καν αξίζει τον κόπο. Τώρα για διακοπές τί να σου πω. Αν είσαι δημόσιος υπάλληλος πας δεν πας μέχρι την Ομόνοια. Αντε Πολιτεία.
sulpice, η ταμίας πάντως κατά τη γνώμη μου, πρέπει να παίρνει θέση και να ξαποστέλνει όσους έχουν παραπάνω από τα προβλεπόμενα, στη δική μου περίπτωση 7. Να είναι πολιτική του σούπερ μάρκετ. Ούτε διαμάχες, ούτε καβγάδες, ούτε βιάζομαι, ούτε καν η ταμίας να είναι στο έλεος του κάθε εξυπνάκια. Το 7 είναι 7. Τέλος.
Εγώ μάλλον δεν θα εξηγούσα τίποτα και θα της έλεγα ευγενικά-ειρωνικά πως θα κάτσει πίσω από μένα αν της το επιτρέψουν οι υπόλοιποι.
Τραγική η τύπισα....
Πρώτα από όλα ποτέ η λύση Νο.3! Με την παραίτηση τους δίνεις θάρρος και θα σε (ξανα)καβαλήσουνε χειρότερα στο μέλλον.
Τι προτείνω εγώ; Αν τα νεύρα σου είναι ακόμη σε καλή κατάσταση, απλά δεν την αφήνεις να περάσει. Αν προσπαθήσει, της μπλοκάρεις το δρόμο, χωρίς να σπρώχνεις παραπάνω.
Αν επιμένει, ή αν τα νεύρα σου είναι τσατάλια και πλέον του δέοντος πειραγμένα από τις πολλές φορές που έχει ξανασυμβεί αυτό, τότε κάνεις φασαρία και αν θες εφαρμόζεις αυτό που εγώ θα ονόμαζα τη λύση Νο.1 plus: Δηλαδή, όχι μόνο τη ξεμαλλιάζεις, αλλά της μιλάς και σε μια ξένη γλώσσα (δηλαδή τα Γαλλικά), εξηγώντας της ορισμένα πράγματα για τους τρόπους της, το σόι της και τη καταγωγή της γενικότερα. Θα μου πεις, θα τα ακούσει όλα αυτά και το (12χρονο) παιδί που έχει μαζί της. Μην ανησυχείς, στο σχολείο θα έχει ακούσει πολύ χειρότερα
Not me, για κλωτσιές, αλλά δεν είναι η μοναδική. Αυτό που λέγεται αγωγή και δεν διδάσκεται στο σχολείο, είναι δυσεύρετο.
Pap, και σε ξανακαβαλάνε, και εσύ είσαι το θύμα. Τί γίνεται όμως όταν αυτό το Γαλλικό δεν σου βγαίνει; Τί γίνεται όταν δεν είσαι ακριβώς ο τύπος που βουτάει από το μαλλί τον άλλον και τον κάνει τόπι; Ε; Που στο καλό είναι η παιδεία μας; Η κοινωνική φυσικά. Γιατί από την άλλη έχουμε τοίχους ολόκληρους ντυμένους με πτυχία.
Αρχίζεις να την ξεμαλλιάζεις διότι πλέον δεν έχεις υπομονή για κάτι άλλο.
Πραγματικά, σου μιλάω σοβαρά, όταν είναι απόγευμα μετά τη δουλειά, είμαι κουρέλια και έχω να πάρω ένα γαμοκαφέ να πιω γιατί έχει τελειώσει και περιμένω υπομονετικά στην ουρά και συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν έχω αντοχή για ανώτερη συμπεριφορά.
στο SM που πάω,
το ταμείο express είναι δίπλα στην υποδοχή
και κάνουν παρατήρηση σε όσους έχουν περισσότερα πράγματα!
παρόλα αυτά πιστεύω πως η πολιτική κάθε sm πρέπει να επιβάλει
στο συγκεκριμένο ταμείο να σταματούν να χτυπάνε στον αριθμό που ορίζεται!
την αφηνεις απλα....
σιγα μην την κανω ανθρωπο εγω...
Mistress Hyde, καταντήσαμε το αυτονόητο να το λέμε ανθρώπινη συμπεριφορά.
Maya, και έτσι είναι το σωστό. Ιδια πολιτική για όλους.
Αγνωστε, και αυτό έκανα. Λίγο με ενδιαφέρει εκείνη. Αλλά δεν είμαι και τόσο καλή στις άμεσες αντιδράσεις.
Καλημέρα!Μόλις σε βρήκα και διαβάζοντας αυτή την ανάρτησή σου ταυτίστηκα!Εννοείται ότι το έχω ζήσει πολλές φορές!!Όπως λες κι εσύ στην αρχή τη/τον ρωτάω γιατί μπήκε μπροστά, μπας και φιλοτιμηθεί κι επίσης ελπίζω μήπως και η πωλήτρια (που σίγουρα βλεπει συνέχεια τέτοια) πει ποιος προηγείται...αλλά σπάνια! Τουλάχιστον εκτονώνομαι που του/της λέω ότι δεν έχει τρόπους κτλ. και συνήθως συμφωνούν και οι υπόλοιποι στην ουρά...!Αν δεν μιλούσα κιόλας θα ένιωθα κορόιδο!
Athina, καλώς όρισες! από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. και πώς να μην νιώσεις κορόιδο! ποιά μέρα και ποιά ώρα και για ποιά δουλειά. Πάω να δώ καμιά ιδέα για κάνενα γλυκάκι. μπας και γλυκαθούμε λίγο.
Καφεδάκι καλημέρα.
Λυπάμαι - λυπάμαι γιατί και εμένα οι δικοί μου δε με έμαθαν να είμαι ανάγωγος και να ταχτοποιώ τέτοια ομόιόματα ανθρώπων. Αναγκάζομαι να το μαθαίνω καθημερινά στη δουλειά. νάλογα λοιπόν με τη διάθεσή μου:
1. θα μουλάρωνα και, θυσιάζοντας διάθεση και χρόνο, θα έβαζα σκοπό της ζωής μου να μην την αφήσω να περάσει - για χάρη των αρχών μου και της συνείδησής μου να μην είμαι για ακόμα μια φορά μαλάκας.
2. Θα της έλεγα: Λυπάμαι γιατί μαθαίνεται το παιδί σας να είναι το ίδιο γαιδούρι με σας και θα της πρόσφερα τη θέση που αρμόζει στα γαιδούρια.
Δυστυχώς έτσι είναι η ελλάδα και τα κουραφέξαλα περί πολιτισμού είναι για τους αφελείς και τα παιδάκια πριν πάνε σχολείο.
Φιλιά πολλά.
χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω.
Αιώνιο...
http://www.youtube.com/watch?v=lQhXvc_-9O4
Και η λύση: "ενώ περνάνε απ'τα ταμεία... το νου της είχε στο φαντάρο που την κοιτούσε με μανία..." :)
Τα ίδια ακριβώς πέρασα κι εγώ εκείνη τη μέρα. Με την προσθήκη πιτσιρικίων που φώναζαν, έκλαιγαν και τα σχετικά. Πιθανώς να της έλεγα ότι είναι η μόνη έξυπνη κι ότι οι υπόλοιποι 10 είμαστε βλάκες με περικεφαλαία
Πιπεράκη καλώς όρισες στους "κανονικούς" ρυθμούς. Δε βαριέσαι. Ούτε καν αξίζει τον κόπο τελικά να ασχολούμαστε. Απλά προς στιγμήν λες ότι δεν το γλιτώνεις το εγκεφαλικό. Αλλά δεν αξίζει. Με τίποτα.
typhoon, έγραψες πάλι! Πως στο καλό τα ξέρεις όλα αυτά;
Vany, στο κεφάλι με ένα ψάρι που βρώμισε. Αυτό μου δείχει καλή ιδέα. Επίσης τώρα που το σκέφτομαι, να δώσεις στα παιδιά μερέντα να την γλύφουν από το βάζο και μετά να πάνε να της πιάσουν τα ρούχα. Ε; καλό;
ή να φάνε απίστευτες ποσότητες μερέντας και να φτερνιστούν ή να τρέχουν τα σάλια τους πάνω της ή διάφορα άλλα αηδιαστικά που σκέφτομαι...
χαχαχ από ιδέες σκίζουμε!
Θα τις ελεγα οτι ....ΜΥΡΙΖΕΙ ΑΣΧΗΜΑ, ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΗΓΗΘΩ..ΜΗ ΚΑΙ ΛΙΠΟΘΥΜΙΣΩ!!!
iamaticus, βρωμοκοπάει από όπου και να την πιάσεις. το άρωμα δεν σε κάνει άνθρωπο.
Τώρα με πρίζωσες όμως .... Είναι κάτι μουλωχτές με ''αθώο '' βλέμμα που τσουκου τσουκου στην κάνουν την λαδιά.... Τι θα την έκανα ? Θ ατην άρπαζα απο το μαλλί και θα την έσερνα μέχρι τον διάδρομο με τα κατεψυγμένα, θα χωνα την μούρη της δίπλα στα σκουμπρια και στον μπαρμπαστάθη μέχρι να παγώσει η μούρη της και για τέλος δίπλα στα αλλαντικά, αρπάζεις δυο σαλάμια αέρος και την κοπανάς μέχρι να γίνει καπνός ....
Βασίλη, γι αυτό το κάνω. Για να εκνευρίζεστε να δουλεύετε μετά με περισσότερη φόρα. Χώρια που μετά θα είσαι και προετοιμασμένος πιο καλά για να πας στο σούπερ μάρκετ. Είδες πόσο καλό σας κάνω; Α μην ξεχάσεις, πάρε μου και δύο σαλάμια, να έχουν και μπόλικο σκόρδο.
Coffeemug, διαβάζοντας κάπου πιο πάνω στα σχόλια, λες ότι απορείς που αυτό δε συμβαίνει ποτέ σε άντρα, οπότε ήρθα να σε διαψεύσω. Όχι απλά συμβαίνει, αλλά στη δική μου περίπτωση ακόμα χειρότερα..
Περιμένω στο "γρήγορο" ταμείο, είμαι η τρίτη στη σειρά, κι εμφανίζεται γέρος με παστό μπακαλιάρο παραμάσχαλα, και μου ζητάει τη σειρά μου.
Κι επειδή δεν είχα όρεξη να πιάσω κουβέντα με τη μπακαλιαρομασχάλη του, τον αφήνω, και τον αφήνει και η κοπέλα μπροστά μου.
Κι εκεί που σερνόταν το χούφταλο, κάνει έναν πήδο, σφηνώνει το πόδι του σ'ένα καλάθι που ήταν στο πάτωμα, και το χέρι του στο καρούλι του ταμείου.
Μετά από 10 λεπτά που έχω τελειώσει, τον βλέπω να μπαίνει σπίτι του.. ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ..
Κι επειδή είμαι σίγουρη ότι ούτε ο μπακαλιάρος θα χαλούσε για 10 λεπτά, αλλά ούτε για να πάει να πλυθεί βιαζόταν ο παππούς, από τότε διαγράφω την ανατροφή μου και όποιος τολμήσει να μου χαμογελάσει ζητώντας μου τη σειρά μου, γίνεται αυτομάτως σκουπίδι, αλλά πάντα στον πληθυντικό!
"ΔΕ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΤΕ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ, ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ ΓΡΗΓΟΡΑ.. ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΤΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΜΑΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΓΙΑ ΞΥΠΝΙΑ..."
ephee, τους θεωρούσα λιγότερο "κυράτσες". Η θεωρία μου ανατρέπεται. Πρόσθεσα και τους μπακαλιαρομασχάληδες στη λίστα των λαμόγιων. Αηδία σκέτη από όπου και να το πιάσεις. Καλώς όρισες!
Προσωπικά , προτείνω την :
Λύση Νο 1: αρχίζεις να την ξεμαλλιάζεις ...
Δεν το συζητώ ...
Silia, όπως βλέπεις πολλοί συμφωνούνε μαζί σου. Αχ ωραίο ακούγεται πάντως. Κρίμα που δεν είμαι τόσο τολμηρή.
Δημοσίευση σχολίου