Στέφανε καλέ μου φίλε
σε ξέρω πολλά χρόνια. Πολλά πριν γνωρίσεις καν την γυναίκα σου. Την 'Ελλη. Ερωτευτήκατε, παντρευτήκατε. Βιαζόσουν μην την χάσεις. Ήσουν έτοιμος για γάμο, για παιδί. Τα είχες αποφασίσει όλα και τα έκανες όπως τα φαντάστηκες. Κάνατε και μια κόρη. Όλα καλά μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Γιατί ξαναερωτεύτηκες, τρελλά, μοναδικά, χωρίς όρια και χωρίς φρένο, την κόρη σου. Σε καταλαβαίνω. Είναι όντως μια γλύκα, με τα κατσαρά της μαλλάκια, τα νάζια της, τα χάδια, τα παιχνίδια. Πώς να μην την ερωτευτείς. Πώς να μην την λατρέψεις.
Και είσαι αναμφισβήτητα καταπληκτικός μπαμπάς. Ίσως ο καλύτερος που έχω δει μέχρι τώρα. Το λέω με ειλικρίνεια ότι δεν έχω δει κανέναν να παίζει τόσες ώρες με το παιδί του. Σε θαυμάζω γι αυτό.
Ομως δεν κράτησες τις ισορροπίες . Διέγραψες τη γυναίκα σου. Από την πρώτη κιόλας στιγμή. Δεν τα ζύγισες σωστά. Σε βλέπω χρόνια τώρα να κάνεις το ίδιο λάθος.
Στέφανε ξύπνα!! Έχεις δύο γυναίκες σε αυτή τη ζωή. Όχι μία. Την παράτησες την Έλλη και το ξέρεις καλά. Τις βάζεις σε αντιπαράθεση άθελά σου. Επιλέγεις πάντα τη μία από την άλλη. Η Έλλη σου κάθεται στη γωνία γιατί δεν θέλει να σε διεκδικήσει από την κόρη της. Με τον τρόπο της σε προειδοποίησε. Τί άλλο από προειδοποίηση ήταν νομίζεις αυτό που της συνέβη; Βρέθηκε άλλος να της δείξει πόσο την θέλει και πόσο την αγαπάει. Θα γινόταν αργά ή γρήγορα όταν εσύ έχεις να της το δείξεις χρόνια. Σε βλέπω που είσαι τρυφερός και γλυκός μαζί της αλλά δεν αρκεί αυτό, το ξέρεις ε; Γύρισε πάλι σ' εσένα γιατί έβαλε την οικογένειά της πρώτη, γιατί σε αγαπάει όπως την αγαπάς κι εσύ. Πάλεψε και γύρισε. Τί έκανες εσύ γι αυτό; Τίποτα. Σε θυμάμαι τότε που ήσουν τρελλαμένος και την διεκδικούσες. Και την κέρδισες. Και μετά; Αυτό. Ούτε ξαναασχολήθηκες. Επέστρεψες στον μονάκριβό σου έρωτα. Και απέδειξες ότι δεν την διεκδίκησες για σένα αλλά για να υπάρχει ως μαμά μέσα στο σπίτι σας. Της πήρε λίγο καιρό μέχρι να το καταλάβει. Και μετά...παραιτήθηκε. Μου το είπε και το είπε και σ'εσένα. Είναι δικά της λόγια αυτά. Αυτή τη λέξη επέλεξε για να πει αυτό που νιώθει. ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ.
Εγώ όμως λέω σε σένα. Μέχρι πότε νομίζεις ότι η Έλλη θα βάζει πρώτη την οικογένειά της; Αυτό που εσύ αποκαλείς οικογένεια. Μέχρι πότε νομίζεις ότι η Ελλη θα βάζει τον εαυτό της δεύτερο; Τρίτο; Πόσα χρόνια; 5; 10; 20; Πόσα νομίζεις είναι αρκετά; Δεν στα λέω όλα αυτά για να προσπαθήσεις γιατί το έχεις χάσει αυτό το παιχνίδι. Μόνο προετοιμάσου (αν αυτό γίνεται) για όσα θα επακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια.
Καλέ μου Στέφανε, έκανες λάθος επιλογές και πήρες λάθος στροφές πολλές φορές στη διάρκεια του γάμου σου. Δεν νομίζω ότι μπορείς να τις διορθώσεις τώρα.
63 σχόλια:
Γιατί χάνονται τόσο εύκολα οι ισορροπίες, μου λες;
Γιατί να μην είναι σε θέση να ξεχωρίσει κάποιος, δυο τελείως διαφορετικά είδη αγάπης; Το'χω δει κι εγω (ίσως παρόμοιο, ίσως χειρότερο) και δεν το καταλάβαινα..
Μια μάνα δεν παύει να είναι γυναίκα. Ούτε ένας πατέρας να είναι άντρας..
Απορώ..
Δεν έχω ιδέα πραγματικά. νομίζω ότι όλα έχουν να κάνουν με το τι θεωρούμε δεδομένο. Η μάνα είναι εκεί, το ίδιο κι ο πατέρας φυσικά. Αλλά επειδή το βλέπεις εκεί, παραμερίζεις την ταυτοτητα γυναίκα ή άντρας. Γιατί σίγουρα συμβαίνει και αντίστροφα.
Καλημέρα, Καφεκουπίτσα μου! :)
Πολύ ανθρώπινη "ανοιχτή επιστολή"... ελπίζω ο Στέφανος να διαβάσει την ανάρτησή του -αν δεν τα έχετε ήδη συζητήσει σε ανύποπτη στιγμή...
Οποτεδήποτε κάποιος/α θεωρεί τον άλλον/η δεδομένο/η... το παιχνίδι χάνεται. Αφενός γιατί δεν κάνει τίποτα για να κρατήσει και να συντηρήσει ό,τι απέκτησε κι αφετέρου γιατί, από τη στιγμή που το απέκτησε, θεωρεί ότι πλέον, είναι "δικό" του...
Κι έρχονται μετά οι σιωπές, τα ευκόλως εννοούμενα -που, ως τέτοια παραλείπονται- αλλά και τα δυσκόλως εννοούμενα που... δυστυχώς, αγνοούνται.
μια συνηθισμενη πορεια..
νομιζω η απαντηση υπαρχει, αλλα βρισκεται πολυ πριν χρονικα..
εαν υπαρχει κατι πραγματικα δεν χανεται.. αλλα συνηθως ενας γαμος γινεται για να γινει..
ενας ερωτας σκεπαζει εναν αλλο ερωτα, μια γυναικα μας εμπνεει ως καλη μητερα αλλα οχι σαν ερωμενη κλπ κλπ
δυστυχως οι ανθρωποι για τους χι συνηθως λαθος λογους προσποιουνται πολυ..
ισως παλι ειναι αδυναμοι μπροστα στις αλλαγες που ερχονται..
(εχω ακουσει συζυγο να λεει πως τα παιδια του εχουν την πιο σωστη μητερα.. αλλα σαν αντρας.. μη τον ειδατε.. συνηθισμενα πραγματα;)
:-( Είναι θλιβερό, γιατί το έχω ξαναδεί το έργο. Ο Στέφανος, δεν είναι ο μόνος που το κάνει αυτό. Εύχομαι, το κείμενό σου, να το διαβάσει, να το καταλάβει (αν και είναι σαφέστατο) και να κάνει κάτι πριν να είναι πάαααρα πολύ αργά. Ακόμα, ίσως, προλαβαίνει...
Καλή τύχη να έχουν τα παιδιά. Το εύχομαι ολόψυχα.
Ντρου, τα έχουμε συζητήσει αλλά δεν μπορεί να το καταλάβει. Η απάντηση είναι ότι το παιδί τον έχει ανάγκη ενώ η γυναίκα του όχι, αλλά ακόμα κι αν είναι έτσι, πρέπει εκείνη να υποχωρήσει στα θέλω του παιδιού.
Και τώρα...σιωπή. Οπως ακριβώς το λες. Μόνο που για τους τρίτους είναι εκκωφαντική.
Στέλλα, συνηθισμένη λες ε; Μάλλον. Νομίζω ότι το θηλυκό, η γυναίκα, η επαγγελματίας, με την κοινωνική, οικονομική, πνευματική υπόσταση είναι αντικείμενο έρωτα. Και ξαφνικά αυτό μετατρέπεται σε μάνα. Τα άλλα όλα όμως δεν παύουν να υπάρχουν.
καλημέρα Καφεκουπίτσα,
τώρα καλα λέτε να μην του τα έχει πει κι όλας... τα έγραψε για να τα βγάλει από μέσα της...
χαμένη υπόθεση...
απ την αρχη της.
η αλήθεια είναι στις πρώτες λέξεις...
"την παντρεύτηκες μην τη χάσεις"
από εκει έχει χαθει το παιχνίδι στη συγκεκριμένη περίπτωση...
τα υπόλοιπα είναι απλα, χρονικο ενος προαναγγελθέντος θανάτου...
δυστυχως
και κανεις δεν παύει ξαφνικα να είναι ότι θα έπρεπε να είναι, απλα δεν ήταν ποτε...
καλημέρα σας
Mistress Hyde, δεν θα το διαβάσει αλλά του τα έχω πει πολλές φορές.
Και η γυναίκα του επίσης. Δεν πρόλαβε. Δεν θέλησε να προλάβει. Εκ των υστέρων έτρεξε αλλά ήταν αργά.
Ναύτη, λες; είναι χαμένο το παιχνίδι; λές ότι το τέλος έχει ήδη έρθει; Ναι μάλλον. Μάλλον έχεις δίκιο. Πάντως η συζυγική σχέση έχει σίγουρα τελειώσει. Αυτό το ξέρω.
Ομως δεν έχεις δίκιο. Είναι δυνατόν να πάψουμε να είμαστε αυτό που είμασταν κάποτε. Αλλάζουμε.
Coffeemug,
δεν αλλάζουμε, ,
συμπεριφορες αλλάζουν,
χαρακτήρες και ψυχες όχι...
σημαδεύονται, ερωτεύονται, πονάνε και προκαλουν πόνο, αλλα δεν αλλάζουν απο ένα σημείο και μετα...
μέσα, βαθια, εκει που παίζεται το πραγματικο παιχνίδι, παραμένουν ίδιες...
άλλωστε, εκει ποντάρουμε όλοι...
έτσι δεν είναι;
:)
Ναύτη, τί να το κάνει αν στο βάθος ο άντρας της τη λατρεύει; τί να το κάνει αν στο βάθος η ψυχή του και η καρδιά του είναι ίδια; Στο λέω εγώ είναι ίδια. Και τους έχω δει και μαζί και είναι γλυκός και ευγενικός και ο καλύτερος. Μόνο που δεν είναι σύζυγος.
Το παιχνίδι παίζεται στις συμπεριφορές, σε αυτό που εισπράττει ο άλλος. Σε αυτό που εισπράττει ορατά και πρακτικά.
καλημερα Φυλτζανοπουλου μου,
συνήθως οι μητερες εχουν αυτο το πρόβλημα αφοσίωσης μόνο στα παιδιά τους.....
Αλλά εγω θα πω μόνο ένα ... δεν παντρευόμαστε κάποιον μόνο για τα παιδια...γιατι τα παιδια μοιραια και σωστα κάποια στιγμή θα ανοιξουν τα φτερα τους και θα πεταξουν μακρια μας και τότε δε θα μπορούμε να είμαστε μαζί τους ... είτε θέλουμε είτε όχι....
απλοί παρατηρητές μπορούμε να ειμαστε και "βοηθητες" αν μας ζητησουν βοηθεια ...αλλά μεχρι εκει!!!
Τότε λοιπόν ...θα μας έχει απομείνει ο συντροφος μας ... αυτόν που εμεις επιλεξαμε ....
αλλά θα μας έχει μεινει;;;;;;;;
ποτέ δεν είναι αργά, εάν υπάρχει αληθινή αγάπη, αλλά κυρίως αν πραγματικά ο φίλος σου έχει κατανοήσει το λάθος του..
Τί να πω... μακάρι να πάνε όλα καλά για τα παιδιά, όποιο κι αν είναι αυτό το "καλά" ου θα επιλέξουν!
μπράβο σου για την ανάρτηση! προβληματίζει πολύ και σε κάνει να σκεφτείς λαθη που ίσως κάνουμε στις σχέσεις μας, αλλά δεν τα έχουμε συνειδητοποιήσει!
Με τρόμαξε λίγο η ανάρτησή σου... Ίσως γιατί έχω και εγώ ένα φίλο Στέφανο απόλυτα ερωτευμένο με το μηνών γιο του... Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως υπάρχει και αυτή η πορεία συναισθημάτων...
Καλησπέρα!
με τη φιλη σου ειμαι και εγω αλλα εκανε ενα μεγαλο λαθος
αν ο αλλος εχει παψει να σε "γεμιζει" δεν καθεσε στον πρωτο που θα βρεις ,απλα του το λες και αν και παλι ειναι στα ιδια τοτε χωριζεις
δεν χρειαζεται να κοριοιδευεις προπαντων τον ιδο σου τον εαυτο
Νερένια, η μητέρα κάθεται πολύ πιο μακριά από τον πατέρα στην προκειμένη περίπτωση. Προσπαθεί να έχει πιο ουδέτερη στάση και δεν είναι καθόλου από αυτές που πέφτουν με τα μούτρα στο παιδί. Πώς μπορεί κάποιος να γνωρίζει από πριν, τις συμπεριφορές;
next day, όλοι κάνουμε λάθη. και σίγουρα κι αυτός και η γυναίκα του. Πάντα έτσι δεν γίνεται; Κι αν ακούσεις και τους δύο σίγουρα θα πεις ότι έχουν δίκιο και οι δύο. Στο συγκεκριμένο θέμα, εκείνος. Μακάρι να την βρούν τη λύση ανάμεσά τους.
Μικρές ανάσες, απλά ο φίλος σου ο Στέφανος δεν πρέπει να εγκαταλείψει όλες τις άλλες του ιδιότητες. Δεν είναι ΜΟΝΟ πατέρας. Είναι και όλα τα άλλα που ήταν πριν γίνει πατέρας.
γνωστέ, λογικό να καταλάβεις αυτό που κατάλαβες. Τα γεγονότα απείχαν πολλά χρόνια μεταξύ τους. Πρώτα ήρθε η εγκατάλειψη και τουλάχιστον πενταετία μετά (ίσως και παραπάνω) προέκυψε κάποιος άλλος. Και δεν είναι τόσο εύκολος ο χωρισμός. Εδώ εσύ γνωρίζεις ένα θέμα. Σου λέω ότι όλα τα άλλα είναι αρκετά καλά. Ολα τα άλλα επίπεδα της συμβίωσης είναι σε καλό επίπεδο από όσο μπορώ να ξέρω. Δεν υπάρχουν τόσο συνταρακτικοί λόγοι για να χωρίσουν. Δεν το θεωρεί σπουδαίο η γυναίκα του κι ας μην ειναι προς όφελός της.
μα κι αυτή η Έλλη μήπως έπρεπε να του χτυπήσει το καμπανάκι από την αρχή?πριν γίνει συνήθεια η κατάσταση?
καμιά φορά,πιστεύω, ότι η υπομονή δεν βοηθάει,κάποια πράγματα τα κόβεις απο τη ρίζα ή με το που φυτρώσουν.
Θα ήθελα να πω μια κάπως διαφορετική άποψη...αν μου επιτρέπεται.
Γράφετε πως "Ομως δεν κράτησες τις ισορροπίες . Διέγραψες τη γυναίκα σου. Από την πρώτη κιόλας στιγμή."
Και ρωτάω...είμαστε σίγουροι πως την διέγραψε εκείνος και όχι ή ίδια, τον ίδιο της τον εαυτό;
Θέλω να πω μ'αυτό, μήπως έχει κι εκείνη ευθύνη σε όλο αυτό;
Γιατί από προσωπική εμπειρία, και εφόσον γράφεις πως αυτό έγινε από την πρώτη στιγμή, όλο αυτό μου κάνει σαν μια πλήρη απογοήτευση για εκείνον, που εκδηλώθηκε με ψυχική αποχώρηση και αδιαφορία.Αλήθεια μπορούμε άραγε να ξέρουμε τι συμβαίνει πίσω από την πόρτα, και μέσα στις ψυχές του κάθε ζευγαριού ...απόλυτα;;;;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ...Θα συμφωνησω με το ναυτη...Δυστυχως...
Κι αυτος ο ερωτας για το πουλι...που θα φυγει αργα η γρηγορα..Τελειως αφυσικο μου κανει...Μην πω και χειροτερο...
Παντως η..καθε οικογενεια δεν ειναι το συμβολαιο...Αλλα το περιεχομενο...Κι αν δεν υπαρχει αυτο...Πετα το αδειο φλουδι...
Σκουπιδι ειναι...
δεν ειναι ωραιο ομως να συμφιωνουν μαζι σαν αδελφακια.....
αν φυγει το ερωτικο καλο ειναι να χωριζουν και οι δρομοι οσο κακο ειναι αυτο...
Kαφεκουπίτσα, καλησπέρα.
Αυτό που περιγράφεις είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στους γάμους. Άλλες φορές το κάνουν οι άντρες, άλλες οι γυναίκες. Γίνονται περισσότερο μπαμπάδες και μαμάδες απ' ότι σύζυγοι. Χάνονται οι ισορροπίες και χάνεται το παιχνίδι. Και τα παιδιά που θα έπρεπε να τους ενώσουν τους χωρίζουν...
Είναι ένας βασικός λόγος των προβλημάτων που υπάρχουν σε πολλές οικογένειες.
amalthia, , δίκιο έχεις αλλά από όσο γνωρίζω το χτύπησε το καμπανάκι. Δεν είναι ότι όλα αυτά τα θεωρεί ζωτικής σημασίας πάντως. Συνεχίζει να είναι καλά στο γάμο της. Απλά οι ισορροπίες ανατράπηκαν.
Ανταίε, δεν υπάρχει περίπτωση να ξέρουμε τί γίνεται πραγματικά. Και τους δύο να ρωτήσεις, όπως ρώτησα εγώ, θα πάρεις δύο απόλυτα λογικές απαντήσεις. Δεν υπάρχει σε αυτές τις καταστάσεις δίκιο και άδικο με τη λογική άσπρο-μαύρο. Σαν τρίτος μπορώ να δω αυτό που λέει η σύζυγος. Το βλέπω ξεκάθαρα. Τώρα το πόσο προσπάθησε να το αλλάξει εκείνη, ή το πόσο αδιαφορεί εκείνος, ή το τί έφταιξε, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Ισως ούτε κι εκείνοι. Τώρα είναι στο στάδιο της ψυχικής αποχώρησης και της αδιαφορίας. Ακούγεται δραματικό αλλά δεν είναι. Τουλάχιστον στην πράξη. Δεν το κάνουν να φαίνεται δραματικό.
Μαχαίρη, υπάρχει περιεχόμενο και νομίζω γι αυτό δεν το έχουν διαλύσει. Μέχρι τώρα. Το μέλλον δεν το γνωρίζω.
γνωστέ, το ερωτικό δεν είναι ο απόλυτος καθοριστικός παράγοντας στα ζευγάρια που είναι χρόνια μαζί. Κατά τη γνώμη μου πάντα. Θα ήθελα να είναι. Αλλά δεν το νομίζω. Υπάρχουν πολλά άλλα που καθορίζουν τις καλές ή κακές ή έστω χλιαρές σχέσεις. Εσύ γιατί νομίζεις ότι σε πολλά ζευγάρια μπαίνει "τρίτος"; Και φυσικά κανείς ποτέ δεν το μαθαίνει.
Φυσικένια, καλή σου μέρα, συμφωνούμε απόλυτα. Για άλλη μια φορά...
πολύ φοβάμαι ότι ο Στέφανος την παντρεύτηκε για να μη χάσει την ιδανική γυναίκα για να γίνει μάνα της κόρης του κι όχι από πραγματικό έρωτα. Δε ξέρω αν καταλαβαίνεις το σκεπτικό μου...Συνεπώς, από τη στιγμή που η γυναίκα του επιτέλεσε τον αναπαραγωγικό της ρόλο μπήκε στην άκρη. Είναι περιττή στη σχέση πατέρα-κόρης. Αλήθεια, εγώ σκέφτομαι και κάτι άλλο? Το παιδί το καταλαβαίνει όλο αυτό?
ψαράκι, πιστεύω ότι και οι δύο ήταν ερωτευμένοι στην αρχή. το πόσο πολύ, δεν είμαι σε θέση φυσικά να το ξέρω. Επίσης ξέρω ότι του άρεσε πολύ σαν γυναίκα και ότι τώρα του αρέσει και την αγαπάει πολύ. Μερικές φορές αυτά από μόνα τους δεν είναι αρκετά.
Το παιδί δεν επηρρεάζεται γιατί η κατάσταση είναι παρα πολύ καλή. Δεν υπάρχουν αντιθέσεις, αντιπαραθέσεις. Υπάρχει απόλυτη ηρεμία και αγάπη όπως πριν. Λείπουν αυτά που δεν είναι εμφανή.
τί να πώ,συμφωνώ με τη Νερένια,τη Φυσικένια,οι ισορροπιες πρέπει να διατηρούνται και τ α λοιπά και τα λοιπά...
ομως εγώ χωρίς έρωτα δεν μπορώ να ζήσω,και όλα τα άλλα είναι απλώς λεπτομέρειες...
Kαφεδάκι καλημέρα,
το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να πω το ο,τιδήποτε.
Απλά σιωπώ.
Θέλω να το αποφύγω , αλλά μέσα σε όλα υπάρχει και κάτι που λέγεται ευθύνη για το παιδί.
Ξερεις ότι δεν μπορείς να προεξοφλήσεις χαρακτήρες ή την πορεία της σχέσης από πριν.Για πολλούς λόγους και ένας από αυτούς είναι οτι και μεις οι ιδιοι αλλαζουμε με τα χρόνια .....μεχριεδω όλα καλά.... τοθεμα είναι να σεβεσαι και να αγαπάς τον συντροφο σου ως εαυτόν .... να μην του κάνεις με απλά λόγια ότι δε θες να σου κάνει... όταν πάψει να συμβαίνει αυτό η ρήξη είναι σίγουρη όση ανέχεια και αντοχη να έχει ο "ριγμένος".
Αυτό που είπα , είναι απλά να του εξηγησεις πως πάλι με τη σύντροφο του θα μείνει (αν την έχει ακομη)
Στην σειρα 50-50 είδαμε ακριβώς πως ένας πατέρας τρεχε πίσω από μια κόρη που εχει ανοιξει τα φτερα της.....
Σκέφτομαι δε , πως αν είχαν δευτερο παιδί ίσως να προσπαθούσε να χαλιναγωγήσει τον "ερωτα" του αυτόν!!!!
τις καλημέρες μου....
Έχασε το παιχνίδι ο Στέφανος γιατί διεκδίκησε μια γυναίκα όχι για την ίδια την γυναίκα αλλά για την ηδονή της νίκης.
Για να μην του πουν πως εχασε.
Πολύ εγωιστικό!
Να πεις στην Έλλη να του πάρει το παιδί και να ξαναφτιάξει τη ζωή της.
αγαπητή Κούλα,
το παιδί δεν είναι τρόπαιο να "του το πάρει".
άντε, και του το πήρε.
Το παιδ΄το σκέφτεται κανείς πριν κάνει τα λάθη του;
Γαμώ τη λέξη "ευθύνη" γαμώ!
(δεν το λέω προσωπικά σε καμμία περίπτωση)
Συγνώμη, αλλά οι ενήλικες έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν λάθη - απλά υπάρχει μια ρημάδα ευθύνη από πίσω και κάποιες ζωές που καταστρέφονται απλά και σίγουρα.
Τί τα κάνουν τα παιδιά έτσι αβίαστα;;;;;;;
Καφεδάκι,
με έπιασες σε ευαίσθητο σημείο. και νομίζω έχεις ξανακάνει ανάρτηση με θέμα τη μαλακία που δέρνει τους γονείς...
Τέλος πάντων.
κυρίες μου, να είστε καλά. Την καλησπέρα μου και συγχωρέστε μου την αγανάκτηση. Ευχαριστώ.
Έχετε δωράκι για το ωραίο σας μπλογκάκι !!
Για περάστε.. για περαστε !!!
kihli, υποθέτω ότι στην προκείμενη περίπτωση δεν τους απάσχολεί τόσο η έλειψη έρωτα. Ή για να το πω αλλιώς, απασχόλησε τον έναν από τους δύο όταν το συνειδητοποίησε. Προφανώς έχουν αποφασίσει ότι άλλα πράγματα έχουν προτεραιότητα.
Πιπέρη, φυσικά και υπάρχει απέραντη ευθύνη. Μα αν δεν την αισθάνονταν και οι δύο, θα το είχαν διαλύσει. Ίσα ίσα που έχουν μια εξαιρετική σχέση, εξαιρετικά ήρεμη και μπορώ να πω ώριμη, ακριβώς επειδή έχουν επιλέξει να μην την πληρώσει το παιδί. Το θέμα είναι ότι οι ανάγκες υπάρχουν όσο κι αν εκείνοι παριστάνουν ότι είναι υπεράνω. Και το ότι υπάρχουν οι ανάγκες, φάνηκε από τη στιγμή που ξεχείλισαν ανεξέλεγκτα.
happypepper,νομίζω και λίγη αγανάκτηση δείχνεις.
τα παιδιά,τα παιδιά.
τί καλά να μην υπήρχαν σε κανεναν γάμο προβληματα,και αν υπήρχαν,να προσπαθουσαν να τα λυσουν με γνωμονα παντα αυτη την ψυχουλα των παιδιων.
Νερένια, ούτε τις πορείες μπορείς να προεξοφλήσεις, ούτε τις αλλαγές. Και άλλωστε αυτό που πριν 10 χρόνια σου φαινόταν ανούσιο, τώρα μπορεί να σου φαίνεται ζωτικής σημασίας.
Νομίζω το δεύτερο παιδί θα εγκλώβιζε ακόμα περισσότερο, την κοπέλλα αυτή, στο ρόλο της μάνας. Νομίζω καλά έκανε που δεν έκανε δεύτερο.
Coula, υποψιάζομαι πως η Ελλη δεν έχει κάνει καμία κίνηση και ίσως να μην κάνει και ποτέ, ακριβώς γιατί γνωρίζει ότι αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο, το παιδί θα μείνει μαζί της και αυτό θα διαλύσει το παιδί που είναι τόσο τρομακτικά, απόλυτα δεμένο με τον πατέρα. Είναι βλέπεις κι εκείνη εγκλωβισμένη.
Και Πιπέρη, πήρες την απάντησή σου, ναι; Τα παιδιά δεν γίνονται αβίαστα. Και κανείς δεν παντρεύεται γιατί έχει πρόθεση να χωρίσει ή να βασανίσει τα παιδιά του. Ομως δες κι από τον εαυτό σου, πόσες φορές υπολόγισες κάτι ή νόμιζες ότι το πρόβλεψες και τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν κάτι άλλο. Η ευθύνη είναι τεράστια όμως στην ιστορία που είπα εδώ, οι δύο γονείς αντιλαμβάνονται πλήρως τις επιπτώσεις και γι αυτό δεν κάνουν τίποτα. Μένουν στο γάμο τους ακόμα κι αν δεν είναι όπως τον σκέφτονταν.
kihli, όλοι συμφωνούμε εδώ. Ακόμα κι αυτοί που περιγράφω.
Τί γινεται όμως όταν οι καταστάσεις είναι τέτοιες που η ζυγαριά σου δεν τις αντέχει; Προς το παρόν παντως αντέχουν.
Ελευθερία, έρχομαι αμέσως.
Καφεδάκι,
Συμφωνώ μαζί σου, αλλά δεν μπορώ να μη στεναχωριέμαι όταν ακούω κάτι τέτοιο...
...ΓΕΙΑ ΣΟΥ....COFFEEMUG!!!
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΩΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ....
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ....ΦΥΣΙΚΟ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΟ Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ...
ΤΟ ΑΝΑΣΤΡΟΦΟ ΗΔΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ:
ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ (απο οποιον και να προερχεται).
για μενα...
ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΡΟΥΠΑΡΧΕΙ Η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΡΙΝ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΠΑΙΔΙΟΥ (συνειδητη η ασυνειδητη...ακομα και στους δυο).
ΑΝ ΔΕΝ ΕΠΕΛΘΕΙ "ΕΙΡΗΝΗ" ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΕΣΤΩ "ΠΟΙΟΤΗΤΑ"...
ΤΟΤΕ: ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ (και για το παιδι καλυτερο).
ευχαριστιες
Πιπέρη, δεν υπάρχει κανείς από τους εμπλεκόμενους που να μην τον στενοχωρούν όλα αυτά.
iamaticus, σε βρίσκω πολύ κατηγορηματικό και πολύ απόλυτο. Μην ξεχνάς ότι δεν βαραίνουν το ίδιο, όλα για όλους. Δεν λέω ότι έχεις άδικο! Καθόλου. Απλά νομίζω ότι αυτοί οι δύο, κάπου στο δρόμο, δεν δώσανε τόση σημασία στην ερωτική πλευρά της σχέσης. Κάπου πήραν λάθος στροφή ασυνείδητα, το λες πολύ σωστά, και τώρα είναι δύσκολο πολύ, μάλλον αδύνατον, να γυρίσουν στην αρχή. Δεν είναι κασέτα.
γιατι γινεται ετσι??οι αντρες χανουν το ενδιαφερον τους πολυ γρηγορα γμτ
σιωπηλή, δεν το έχασε καθόλου. Το μετατόπισε λίγο πιο πέρα. Και έπεσε με τα μούτρα. Μπορούσε να το έχει μοιράσει λίγο πιο καλά αλλά δεν είχε μυαλό.
Τελικά αυτές οι σχέσεις που είναι απλά 'μια χαρά' είναι οι χειρότερες. Τουλάχιστον αν μια κατάσταση είναι ορατά χάλια, την κάνεις κανονικά. όταν είσαι χλιαρά, εγκλωβίζεσαι.
Ας ελπίσουμε ότι θα ξαναβρούνε ότι χάσανε όμως. Απλά θέλει πολύ προσπάθεια, όπως οτιδήποτε αξίζει δλδ
Ήμουν και ακόμη είμαι άτομο που θέλω να κρατώ τις ισσοροπίες!!
Και το να παραγκωνίζεται η σύζυγος για χάρη του πρωταγωνιστικού ρόλου του παιδιού το θεωρώ λάθος!Θα έπρεπε εξίσου να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής μάνα και κόρη!
Όπως κάνει ο μπαμπάς μου...Είναι ο daddy μου αλλά είναι και ο άντρας της momma μου!
Αν ο Στέφανος διαβάσει το post σου νομίζω πως θα αναθεωρήσει...Και μπορεί και να διορθώσει την κατάσταση!Γιατί ποτέ δεν είναι αργά!
efi, χλιαρά, ακριβώς έτσι. όλα μια χαρά αλλά και τίποτα ζωνταντό. Απλά βίοι παράλληλοι.
sweety, ξέρεις πολλούς να καταφέρνουν να κρατάνε τις ισορροπίες; Πολύ δύσκολο δυστυχώς. Κανείς γνωστός μου δεν διαβάζει εδώ. Μόνο εσείς. Εσείς που σας γνώρισα εδώ. Και μου αρέσει αυτό πάρα πολύ.
Καταδικασμένες σχέσεις...
γιατί αυτό το παιδί, ζει σε υγιές περιβάλλον? θα γίνει σωστός ανθρωπος ποτέ?
πολύ κομψά τα έγραψες! φαντάζομαι τα χειρότερα
Εύχομαι τα καλύτερα. Για όλους
φιλιά σ' εσένα και καλό μας, φθινόπωρο!
Καλά βρε! Και έπρεπε ανάρτηση να του κάνεις; Ποιάστον και πεστα του από κοντά ένα χεράκι... να τον κοιτάς στα μάτια...
α) "σε κοιτάζω, σε αισθάνομαι σε διεκδικώ κάθε ημέρα σα να είναι η πρώτη ημέρα που συνέβη". Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να συμβαίνει ΚΑΙ από τις δύο πλευρές;
β) "προσπάθησε να με εμπνέεις όπως εκείνες τις πρώτες στιγμές -που ξενυχτούσα, που μεθούσα, που έκλαιγα για εσένα. Προσπαθώ να σε εμπνέω όπως τις πρώτες μας στιγμές που ήθελες να γίνεσαι όλο και πιο όμορφη για εμένα. Και που έλαμπες όλο και πιο πολύ για εμένα -κι ας μην ήμουν σίγουρος ότι το κάνεις για εμένα. Μην αφήνεις την καθημερινότητα να σε φθείρει, να σε γκριζάρει γιατί δεν μου αρέσουν τα γκρίζα. Όπως σίγουρα δεν αρέσουν και σε εσένα".
γ) "είμαι φίλος σου και συζητάω μαζί σου κάθε απόκρυφή μου σκέψη και αγωνία. Είμαι σύμμαχός σου κι όχι εχθρός σου γι' αυτό έλα σ' εμένα να πολεμήσουμε μαζί ότι σ' ενοχλεί. Όπως κι εγώ θα έρθω σ' εσένα για το ίδιο. Εάν ποτέ νιώσεις κάποιον άλλον ή άλλη περισσότερο φίλο σου από εμένα πες το μου. Για να φύγω".
δ) Δεν θέλω να με θεωρήσεις ποτέ δεδομένο με όσα "Ειλικρινά σε Αγαπώ" κι αν σου πω. Προσπάθησε να μην σε θεωρήσω ποτέ δεδομένη με όσα "Ειλικρινά σε αγαπώ" κι αν μου ψιθυρίσεις".
Και να θυμάσαι. Δεν αρκεί μόνο η Αγάπη.
Kαλημέρα, καλό μήνα και καλό Φθινόπωρο!!!!
Ζουζούνα, μπα δεν είναι τα χειρότερα. Αμφότεροι έχουν πάρει τις αποφάσεις τους προς το παρόν. Προς το μέλλον, κανείς δεν γνωρίζει. Ως γνωστόν...
Οδοιπόρε, τα έχω πει γιατί βγάζουν μάτι. Αλλά δεν είναι και εύκολο πάντοτε να δεις, αυτό που νομίζεις ότι δεν υπάρχει.
Μανώλη, ξέρεις πολλά...
ακούγονται εύκολα όπως τα λες αλλά στην πράξη είναι σχεδόν ακατόρθωτα. Ετσι είναι ακριβώς. Προσπαθω-προσπαθείς. Σε εμπνέω-με εμπνέεις. Είμαι εδώ αλλά είσαι κι εσύ εδώ. Απλό ε; Τότε γιατί είναι τόσο δύσκολο;
Λίλα, καλό μήνα και σε σένα! Για το φθινόπωρο δεν το βλέπω. Νομίζω τελειώνει σήμερα και από Παρασκευή πάλι ντάλα καλοκαίρι θα έχουμε.
Σε φοβάμαι όταν μιλάς σοβαρά. Στο έχω ξαναπεί, έτσι;
Μου έλειψες όμως κι εσύ πολύ.. :)
Καλό χειμώνα κουπίτσα.
Στέφανε, γαμώ τον μπελά μου, κάνε αυτό που σου λέει. Θα την πατήσεις!!
Φιλιά ! (όχι στο Στέφανο γιατί είναι βλάκας)
@ Coffeemug
με ρωτάς γιατί είναι τόσο δύσκολο; Γιατί κανένας δεν διδάσκει στους ανθρώπους (όταν είναι σε θέση να ακούσουν να δεχτούν και να μάθουν) τούτο τον δρόμο. Τον ανακαλύπτουν όταν είναι πια αργά. Μα και τότε είναι επίσης δύσκολο να τον ακολουθήσουν γιατί ήδη είναι αλλού. Δυστυχώς οι καιροί προάγουν τον δρόμο του εγωισμού, του "αν δεν φας θα σε φάνε". Σε όλα τα επίπεδα. Αυτή την ατάκα δεν την είχες ακούσει ποτέ στο σχολείο σου;
Αγαπητή Coffeemug,
Καλό φθινόπωρο από το typhoon.
Καιρός είναι η Ελλή να δει τον εαυτό της και το παιδί της.Δεν ξέρω πόσο χρονών είναι αλλά οι γυναίκες πια θεωρώ οτι είναι αρκετά χειραφετημένες και ανεξάρτητες.Ο πατέρας μπορεί να είναι στη ζωή του παιδιού και μετά από ένα διαζύγιο αρκεί να υπάρχει μια ωριμότητα των ενηλίκων.
Αυτή, επιτέλους μαζευτήκατε; Πάλι καλά που αρχίζουν τα σχολεία γιατί θα σας ξαναβλέπαμε τα Χριστούγεννα.
Μανώλη, όχι μόνο αυτήν την ατάκα αλλά και πολλές άλλες. Εχουμε μάθει ότι η επιβίωση ακόμα και σε μια σχέση είναι σκληρή και δύσκολη. Και είναι. Δεν λέει κανείς όχι αλλά πού στο καλό είναι η τρυφερότητα και η συντροφικότητα. Πού πήγε το χέρι του άλλου για να το κρατήσουμε;
typhoon, καλή Ακαδημαϊκή χρονιά.
Και λοιπόν, Βρίσκονται στο σημείο όπου έχουν κάνει τις επιλογές τους. Προς στιγμήν. Το μέλλον ίσως επιφυλάσσει άλλα. Ομως αυτό κανείς δεν το ξέρει...ακόμα. Μπήκαν στο ψυγείο και οι δύο, με το πρόσχημα της ήρεμης οικογένειας. Ποιός ξέρει πόσο θα αντέξουν. Πάντως είναι μια επιλογή κι αυτή.
Χμ... Γίνεται δηλαδή αυτό και από τις δύο πλευρές.
Μέχρι τώρα ήταν οι άντρες που παραπονιόντουσαν ότι οι γυναίκες τους μόλις γίνονταν μητέρες τους παραμελούσαν (αυτό δηλαδή που εννοούσαν ήταν ότι δεν είχαν πλέον όρεξη για σεξ) απ' ότι βλέπω όμως και οι άντρες είναι επιρρεπείς.
Το πιο σημαντικό είναι να μην ξεχνάει κανείς πώς προέκυψε αυτό το παιδί (δηλαδή επειδή αγάπησε έναν άλλον άνθρωπο - τη γυναίκα του δηλαδή). Εκτός αν το έκανε επειδή έκαναν και οι Ταδόπουλοι και θέλει να κάνει φιγούρα όταν τους καλούνε σπίτι για "δείπνο"
Χάθηκες....
φιλιά
Pap, όπως βλέπεις όλα γίνονται. Όλοι είμαστε επιρρεπείς στην αδιαφορία. Δυστυχώς.
Cou Coulita,εδώ είμαι, θαμένη κάτω από ένα τόνο δουλειάς. Από την ασυδοσία του καλοκαιριού στην πίεση του φθινοπώρου.
Δημοσίευση σχολίου