17/11/09
Ημερολόγιο μιας εβδομάδας
Αθήνα, 16 Νοεμβρίου 1973
Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια,
ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι –πώς μεγαλώνει
το μπόι, το βήμα κι η παλάμη του ανθρώπου– .
Tου Γιάννη Ρίτσου
7 σχόλια:
Και βέβαια την καλησπέρα μου!!!!!
Όποιος έχει πάει στις Βελιές Λακωνίας στο "Λιοτρίβι", παλιό σπίτι του Ρίτσου και τώρα μουσείο, εστιατόριο και καφέ, λίγο πριν βγει στον υπέροχο εξώστη θα διαβάσει δεξιά του το φοβερό "Ημερολόγιο των Ανωνύμων Αγίων".
Άγιοι μου, καλημέρα σας...
Καλησπέρα Νίκο
typhoon δεν έχω πάει. ομως σήμερα αισθάνομαι λίγο παράξενα. υποκλίνομαι σε αυτούς που με έφεραν εδώ που είμαι σήμερα.
Φέτος το καλοκαίρι, πήγα διακοπές στη Μονεμβασία. Ήμουν πολυ τυχερή γιατί είχε έκθεση με προσωπικά αντικείμενα του Ρίτσου.Μέσα στο μουσείο ακουγόνταν ποιήματά του μελωποιημένα.
Έτυχε κιόλας να είμαι εκεί την ημέρα που δώθηκε συναυλία προς τιμήν του με το Μανώλη Μητσιά.
Ανατρίχαζα από σεβασμό προς αυτό τον άνθρωπο.
Είναι άδικο που δε πήρε Νόμπελ όπως ο Έλύτης και ο Σεφέρης.
Τόσο αληθινός.Πραγματικά άδικο.
Καλώς σε βρήκα.
Καλό μεσημέρι.
founio καλώς όρισες. Ισως είναι άδικο όπως το λες όμως τα ποιήματα του μας ξεσηκώνουν ακόμα. Υποκλινόμαστε μπροστά στην έμπνευση και το μέγεθος του δημιουργού.
founio, διαφωνώ με την αναγνώριση προσωπικότητος, σχετικά με την απονομή Νόμπελ.
Εδώ ο Κίσσινγερ έχει πάρει Νόμπελ Ειρήνης!!
Εδώ κόντεψε ο Obama. Ομως δεν διαφωνούμε κανίβαλε. Ολοι συμφωνούμε με το μεγαλείο και την αναγνώριση. Θα ήταν ακόμα ένα σκαλί που δεν πάτησε. Ομως εμείς εδώ ξέρουμε την αξία του και την τραγουδάμε.
Δημοσίευση σχολίου