Coffeemug

Νόμιζα ότι είχε τελειώσει. Οτι ειχα καταφέρει να το σβήσω. Σβήνει ποτέ; Πότε; Πόσο καιρό χρειάζεται;

Πρέπει. Πρέπει να το σβήσω.

Δεν πρέπει να πληγώσουμε τους γύρω μας. Αυτό είναι το σίγουρο. Δεν φταίνε. Είπε ο Μιχάλης χτες " και ποιός είπε ότι την πληρώνει πάντα αυτός που φταίει;"

Πώς να περιγράψεις ένα συναίσθημα; Πώς να αφεθείς όταν δεν "πρέπει". Πώς να το φέρεις βόλτα; Πονάει. Τόσος καιρός και πονάει. Θέλω να είμαι εκεί και είμαι εδώ. Θέλω να τρέξω και έχω βαρίδια στα πόδια.

Προσπάθησα τόσο πολύ. Προσπαθώ. Να το δω ψύχραιμα. Να το προσπεράσω. Να το αγνοήσω. Να μην υπάρχει πια. Μήνες πέρασαν. 5. Είμαι στο ίδιο σημείο. Κάθε μέρα το ίδιο. Κάθε μέρα πίσω μπρος. Ενα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Προχωράω σιγά σιγά αλλά σε βρίσκω παντού. Υπάρχεις παντού. Στο σινεμά κάθεσαι δίπλα μου, στο ποτήρι είσαι η σταγόνα που μένει, στη βροχή, η ανακούφιση, στα όνειρα, η σκιά, στον ουρανό, ο ήλιος, τα σύνεφα που τρέχουν.

Προσπαθώ μήνες τώρα να δω πιο καθαρά. 
Ποιόν κοροιδεύω. Μια στιγμή μόνο και είμαι πίσω σε σένα. Ηρθε το σήμερα και ζω στο χτες.