15/11/09

Φταίω

Πώς είναι να επιλέγεις να βάλεις τον εαυτό σου σε μια δύσκολη διαδικασία, να το θέλεις να πετύχεις, φυσικά αλλιώς γιατί να το κάνεις. Να έρχεται η ώρα της επιβράβευσης και να αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι όχι μέτριος, όχι κακός, αλλά ίσα ίσα που κατάφερες να μη βουλιάξεις; Ε! αυτό έπαθα. Μου ήρθε ταμπλάς, σκοτοδίνη (ποιά άλλη λέξη υπάρχει), μου κόπηκε η αναπνοή, μου ανέβηκε η πίεση, αυτά και μερικά άλλα παρόμοια, αλλά όλα μαζεμένα και εγώ να μην μπορώ ούτε να το πάρω το έργο μου να το πετάξω στα σκουπίδια, ούτε να κλάψω, ούτε να ουρλιάξω ούτε να φύγω καν τρέχοντας (καταραμένες γόβες). Τί ήθελα και έμπλεξα; Ποιός διάολος με έβαλε να χώσω το κεφάλι μου, το χρόνο μου, τον εαυτό μου ολόκληρο σε κάτι τόσο επίπονο, χρονοβόρο, πολύπλοκο, δύσκολο; Η πρώτη αντίδραση "τέλος". Δεν έχω λόγο να το κάνω, δεν με ενδιαφέρει άλλωστε και τόσο, το κάνω από χόμπυ. Τα παρατάω. Μετά όμως από μερικά χτεσινοβραδυνά ποτά, φαίνεται ο εγκέφαλός μου ξελαμπικάρισε. Συνεχίζω και μάλιστα προσπαθώντας περισσότερο γιατί δεν μου φταίει κανείς. Φταίω εγώ που δεν συγκεντρώθηκα σε αυτό που έκανα. Φταίω γιατί το έκανα με το ένα μάτι στο ένα πράγμα, το άλλο στο άλλο, το μυαλό στο τρίτο και το πόδι έξω από την πόρτα. Εφταιξα, πλήρωσα. Θα προσπαθήσω πάλι. Το αποφάσισα.
Καλή μας μέρα

14 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Δεν ξέρω αν φταίς, αλλά πήρες την καλύτερη απόφαση.
Ξανά και ξανά θέλει η προσπάθεια.
Καλή επιτυχία!!!

Μaya είπε...

μην αυτομαστιγώνεσαι Κυριακάτικα!

προτείνω, πριν αρχίσεις πάλι, να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να σκεφτείς:
ήθελες πραγματικά να το κάνεις;, ήταν ο σωστός "για σένα" λόγος;, ήταν ο κάτάλληλος χρόνος;, κ.α.

οι απαντήσεις ας καθορίσουν τις επιλογές σου!

καλημέρα!

happypepper είπε...

Ενώ δε μας εξηγείς ποιό ακριβώς ήταν το αντικείμεν0-έργο και τί εννοείς "πέρασα" (απλά), ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΤΑ ΕΞΗΣ:
1. είσαι έτοιμη να δεχτείς το γεγονός ότι μπορεί να έκανες κάποια λάθη (ο περισσότερος κόσμος ΠΟΤΕ δεν κάνει λάθη, πάντα κάτι/κάποιος άλλος φταίει)
2. Το παραδέχεσαι απλά (χωρίς φιοριτούρες, θεατρινισμούς, τραγικότητες) και ρεαλιστικά.
3. Είσαι έτοιμη, με πείσμα, να ξαναπροσπαθήσεις. θέλει κότσια. "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία" (α. Κάλβος)

τα ειλικρινά μου συγχαρητήρια για τη στάση σου. Μακάρι να υπήρχαν κι άλλο που να αντιδρούν έτσι.

Coffeemug είπε...

Καλημέρα Γιαγιά Αντιγόνη, Maya, happypepper.

Γιαγιά από αποφάσεις άλλο τίποτα. Αυτή κοστίζει και λίγο παραπάνω και λέω να μην την εγκαταλείψω.Χτυπάω μεν το κεφάλι μου για τις γκάφες και τις απροσεξίες αλλά ας πρόσεχα!

Maya μπα δεν με λυπάμαι. Απλά σκέφτομαι ότι έφτασα κοντά να δανειστώ χαπάκια πίεσης από τη Γιαγιά. Είναι μια επιλογή μου που μπορώ να υποστηρίξω. Δεν το έκανα τόσο δυναμικά όσο έπρεπε γιατί αποπροσανατολίστηκα από άλλα πράγματα. Ο χρόνος δεν είναι ποτέ κατάλληλος όταν απαιτείται πολύς. Ποιός έχει χρόνο; Θα το στριμώξω στη γωνία τώρα και θα το κάνω.

happypepper δεν είμαι "έτοιμη να το δεχτώ" το δέχομαι και το παραδέχομαι ενώπιον πρώτα του εαυτού μου. Μεγάλα παιδιά είμαστε. Δεν λέει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Μετά δεν θα μας παίρνει κανείς στα σοβαρά, ούτε καν ο ίδιος μας ο εαυτός. (έχει να κάνει με διάβασμα)

typhoon είπε...

Έχε πάντα κατά νου τα παρακάτω:
- Οι κρίνοντες ενίοτε ψάχνουν τον εαυτό τους στο έργο σου και σε τιμωρούν αν δεν τον βρουν.
- Η συνεχής προσπάθεια είναι το βασικό συστατικό τόσο των δικών μας επιτυχιών μεμονωμένα, όσο και της ανθρωπότητας ολόκληρης αν το δει κανείς αθροιστικά.
- Η συνεχής επιτυχία, για κάποιους σαν και μένα, είναι αιτία λυπης. Γιατί; Μα γιατί είναι κάτι που δεν έχει τίποτα παραπάνω να σου διδάξει. Εξαντλείται σε εκείνο το απροσδιόριστο "μπράβο"!!!

Coffeemug είπε...

typhoon δεν ψάχνω το μπράβο και τη συνεχή επιτυχία. Απέχω άλλωστε πάρα πολύ από αυτό. Να μάθω θέλω. Απλά αυτή τη φορά απέτυχα. Δεν έμαθα αυτό που όφειλα να μάθω. Εμαθα όμως να είμαι πιο προσεκτική στο συγκεκριμένο θέμα.

Θανασης Ξ. είπε...

Coffemug καλησπέρα..

Υγιής η αντίδρασή σου. Όχι η πρώτη, το 'τέλος', αυτή ήταν φυσιολογική, υπό το κράτος της απογοήτευσης, η δεύτερη, το 'θα ξαναπροσπαθήσω' και κυρίως εκείνο το πανέμορφο 'καλή σας μέρα'..

Coffeemug είπε...

Θανάση τώρα τελειώνει η Κυριακή. Σε λιγο θα πούμε καληνύχτα και θα καλωσορίσουμε άλλη μια βδομάδα.
Καλό βράδυ λοιπόν και γερός με όρεξη να ξεκινήσεις για τις καθημερινές σου περιπέτειες αύριο.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Τι έγινε καλέ και δεν το πήρα χαμπάρι; τι έφταιξες πουλάκι μου;θα πάρω σβάρνα όλες τις αναρτήσεις σου που έχασα πάντως ότι και να είναι θα σου πω αυτά.Επειδή κάποιοι δεν δέχονται το έργο μας δεν σημαίνει οτι δεν αξίζει αυτό που κάνουμε.Η ζωγραφ. πχ είναι η ψυχή του ζωγράφου και όχι αυτό που θέλουν να δει ο άλλος.Θα σου πω οτι ο άνδρας μου δεν αγαπά καθόλου την μοντέρνα τέχνη και δεν αρέσει τα έργα που κάνω σε τέτοιο στυλ που σε εμένα αρέσουν.Δεν θα πει οτι θα σταματήσω να κάνω αυτό που κάνω.Να μη σε ενδιαφέρει καθόλου στη δουλειά σου η γνώμη των άλλων, εσύ να επιμένεις και να θυμάσαι οτι ότι κάνει ο άνθρωπος με ΑΓΑΠΗ έχει πάντα ενδιαφέρον και κάποιοα στιγμή αυτό θα το δεί ο καταάλληλος.Φιλάκια πρωινά και να μη σε ξανακούσω πεσμένη γιατί θα ...συγχιστώ!!!

Coffeemug είπε...

αχτίδα, τσάμπα κόπο θα κάνεις. Η ζωγραφική σου αξίζει περισσότερο και σε περιμένει. Μάλλον ακούστηκε πιο σοβαρό από ότι είναι στην πραγματικότητα. Αλλωστε πέρασε τώρα.

nikos είπε...

Ανταποδίδω την επίσκεψή σου στο blog μου και νομίζω ότι άξιζε τον κόπο ... και βέβαια θα σε παρακολουθώ...
Καλημέρα!!!!

Ανώνυμος είπε...

Τι σημασία έχει ποιος έχει την ευθύνη...

Σημασία έχεις οταν πέφτεις να σηκώνεσαι...γιατί όσο περπατάς τόσο περισσότερο έχεις τις πιθανότητες με το μέρος σου.

Φταίει οποιος σταματάει...
Οχι οποιος προχωράει...

Coffeemug είπε...

Nikos νομίζω υπάρχει κάπως κοντινός τρόπος σκέψης σε μερικά θέματα.

Merlin πολύ περπάτημα βλέπω και ανησυχώ.

Asteri (Maria) είπε...

Δεν πειράζει :-)
Ξαναπροσπάθησε!
Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΝΙΚΑ!!!!!!!
Πολλά φιλιά