Εχω μία απορία

Κατά καιρούς μου δημιουργούνται διάφορες απορίες. Αναρωτιέμαι αν αυτά που ακούω είναι λογικά και αν είναι κοινή πρακτική, ή μήπως εγώ ταξιδεύω με διαστημόπλοιο στον μάταιο τούτο κόσμο. Ιδού λοιπόν τί άκουσα και ....κρίνετε μόνοι σας.

Σε φιλική παρέα και απολύτως σοβαρά, φίλος, ετών κάπου 50, ανέφερε ότι ποτέ μα ποτέ δεν έχει αγοράσει και διαλέξει τα ρούχα του μόνος του.

Δηλαδή; ρώτησα αφελώς. 

Δηλαδή δεν έχω πάει ποτέ σε μαγαζιά να δω τί πουλάνε.

Μα πώς; (ρώτησα ξανά αφελώς, δεν γίνεται).

Γίνεται, τα αγοράζει η γυναίκα μου, και πριν από αυτήν η μαμά μου.

Εγώ τώρα λέω, κάτι δεν κατάλαβα. Πρακτικά δεν γίνεται ούτε μία φορά. Δεν γίνεται! και όμως γίνεται. Και για να το υποστηρίξει, είπε ότι δεν του αρέσουν τα μαγαζιά. Εντάξει λογικό. Δεν είπαμε να σου αρέσουν. Αλλά ούτε σώβρακο;

Επειδή κόλησε το μυαλό μου καθώς τα έλεγε, ξέχασα να ρωτήσω, αν το πρωί πριν φύγει για τη δουλειά του διαλέγει τα ρούχα η γυναίκα του, και μετά τον πλένει, τον χτενίζει και τον ντύνει.
Την επόμενη φορά θα ρωτήσω όμως.

Και η απορία: εσείς το έχετε ξανακούσει; Ή μήπως είμαι υπερβολική;