Για όσα έδωσα και δεν πήρα αντάλλαγμα
για όσα μου χρωστάνε και δεν πρόκειται να πάρω ποτέ
για όσα εξακολουθώ να περιμένω μάταια
για όσα ξέρω ότι δεν υπάρχουν και επιμένω να τα βλέπω
για όσα δεν αφήνω να φύγουν από μέσα μου
για όσα μου έκλεψαν μέσα από τις τσέπες
για όσα ποτέ δεν μου χάρισαν ενώ ήξεραν ότι θα με έκαναν ευτυχισμένη
για όσα μου ζήτησαν να χαρίσω και χάρισα
για όσα ζήτησα και μου τα αρνήθηκαν
για τα ψίχουλα που δέχτηκα να πάρω όταν έπρεπε να απαιτήσω ολόκληρο καρβέλι
γιατί όλα τα παραπάνω τα αποδέχτηκα
για το ότι δεν μπορώ να δείξω το θυμό μου
για το ότι τον κρατάω κλειδωμένο
και τελικά τον δείχνω στον εαυτό μου
γιατί αν τον δω κατάματα θα πρέπει να αποφασίσω.....
34 σχόλια:
τα σβηνεις,αλλαζεις και προχωρας....
Μου άρεσε το κείμενό σου. Είχες point. Καλό απόγευμα...
Βρηκες αλλον ενα θυμωμενο φιλη μου...
Ισως αν σκευθουμε και συνεννοηθουμε να γινουμε πολλοι...
Και τοτε..Ισως...Να μη χρειαζεται να αποδεχομαστε τα πραγματα...
Να μη χρειαζεται να κραταμε το θυμομας κλειδωμενο..οποτε και ανισχυρο..
Εχω τη γνωμη,οτι το θυμο μας για ολα αυτα πρεπει να τον δουμε καταματα....Και βεβαια να αποφασισουμε επιτελους...
Βγάλτο από μέσα σου ΤΩΡΑ, όμως
εγώ πήρα τα χαπάκια μου και ... πορεύομαι κάτω από το ... χαλί.
Δεν γινόταν τίποτα άλλο.
Σε καταλαβαίνω όσο (δε) φαντάζεσαι.
Εγώ συνήθως γυρνάω το μαχαίρι μέσα μου.
Και προσπαθώ να κοιμηθώ για να ξεχάσω για λίγες στιγμές.
Την επόμενη μέρα αποφασίζω άγρια και αυστηρά να πάνε να γαμηθούν όλοι τους. προσπαθώ να αποσυνδέσω την ευτυχία μου από Αυτούς.
Χτίζω εγωισμό και καλλιεργώ ευτυχία στον Πύργο Μου με τις ψηλές πολεμίστρες. Κάτι σα να σκοτώνεις την προσμονή...
Σου αφήνω μικρό μπουκαλάκι με χαμόγελο στην πόρτα σου.
γνωστέ, καλή ιδέα, λίγο στην εφαρμογή δυσκολεύομαι.
creep, το έχω το point. ευχαριστώ πολύ
μαχαίρη, σίγουρα είμαστε πολλοί, αλλά ο καθένας μόνος του φροντίζει για τον εαυτό του. εσύ έπρεπε να το ξέρεις αυτό καλύτερα από όλους.
marco, ξέρω...αλλά δεν το κάνω. δεν μπορώ. δεν μου βγαίνει.μια μέρα θα βγεί γιατί έχει ξαναγίνει. μέχρι τότε όμως, τα λέω σε εσάς εδώ.
meggie, είναι κάπως σαν να βάζεις χταπόδι κάτω από το χαλί, βάζεις το ένα πόδι και από την άλλη βγαίνει το άλλο. έτσι νιώθω.
Πιπέρη, το άγριο και αυστηρό κρατάει μέχρι τον ύπνο, μετά κοιμάσαι και κάνεις πως τα ξεχνάς, τα ξεχνάς αληθινά αλλά είναι χωμένα μέσα σου και παραμονεύουν. Αυτή η προσμονή θέλει σκότωμα, με βέλη από τις πιο ψηλές πολεμίστρες. Το μπουκαλάκι σου το βάζω δίπλα μου. :)))) ευχαριστώ πολύ
εμείς φταίμε
επειδή δε μιλάμε,κι έτσι τους αφήνουμε
καλή τύχη-εγώ ούτε τα δικά μου έχω ξεμπλέξει ακόμα
Καλός είναι ο θυμός. Δεν είναι ευχάριστος, αλλά μπορεί να γίνει δημιουργικός.
Αφού ηρεμήσεις, όμως...
μη κρατας θυμο, del & επανεκινηση
kihli, αυτή η σιωπή τα φταίει όλα. δεν με βλέπω κι εγώ να ξεμπερδεύω αυτό το κουβάρι σύντομα.
pablo, ήρεμη είμαι. ο θυμός είναι υπόγειος. εκεί ειναι το πρόβλημα. ότι οι άλλοι δεν το βλεπουν γιατί είτε εγώ δεν αφήνω είτε δεν θέλουν να τον δουν γιατί έτσι βολεύει.
σιγά μη βγάλουμε άκρη.
άσωτε, κάτσε να βρω τα πλήκτρα :)))
Βαρίδι τεράστιο αυτός ο θυμός. Σβήστά όλα από το μυαλό σου να σωθείς! Ξέχνα τα! Μόνο εσύ υπάρχεις.
Λοιπόν,
άσε τους θυμούς γιατί αρχικά γεμίζεις τοξίνες και θα γεράσεις μία ώρα αρχίτερα! Δηλαδή και θυμωμένη (με ένα κάρο μαλάκες) και ρυτιδιασμένη; Ε, όχι αγάπη μου!
Χέστους όλους και κοίτα την πάρτη σου! Πήγαινε και σε κανένα νησάκι να χαλαρώσεις (έλα εδώ!) και να δεις τι όμορφη που είναι η ζωή αν την δεις λίγο αλλιώς.
tsaousa, κάτι σαν τις σιδερένιες μπάλες στους Ντάλτον. Μα εγώ μόνο υπάρχω. Είναι γεγονός.
Manouli, κάτσε να με σκεφτώ, με σορτσάκι, να με σταματάνε οι μπάτσοι και να ειμαι και ρυτιδιασμένη; ε όχι! δίκιο έχεις. δεν ταιριάζει στο ιματζ μου. χαχαχ
καφεδάκι,
μπονζούρ. σήμερα είναι μια ωραία μέρα.
καλή σου ημέρα. πρωινή.
Bonjour, πάντα είναι ωραία μέρα απλά παρεμβάλλονται γκρίνιες. :))))
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!
ΕΛΑ ΜΩΡΕ....
Καθε μερα κι ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ!!!!
ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΟΣΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΡΙΓΥΡΩ....ακομα κι ο περιπτερας μας...ΧΑΧΑΧΑΑΑ!!!
Το σκεφτηκες???
ΠΙΤΣΙΛΙΣΕ ΤΟΝ ΜΕ ΝΕΡΟ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΙΞΤΕ!!!!
....στο βαθος Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΚΑ!!!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
Ένας τρόπος για να ισορροπείς, είναι να γυρνάς που και που το ίδιο αυτό νόμισμα από την άλλη του όψη.
Να βλέπεις πόσοι είναι με εσένα θυμωμένοι και πάλι ...τούμπα και πάλι ....από την αρχή.... :)))))
iamaticus, κάθε μέρα και καινούρια. αυτό τέλος. πάμε τώρα στο παρακάτω.
φοράδα, φυσικά δεν κοιτάμε ποτέ την άλλη όψη. για κάτσε να δω τώρα....
Eίμαστε δυο, είμαστε τρείς, είμαστε χίλιοι δεκατρείς!!!!
καλός είναι ο θυμός κι άσε να λένε μερικοί. Αυτός είναι που αλλάζει τον κόσμο!
Καλημέρα!
Nα τον αφήνεις ΕΞΩ να βγαίνει σεργιάνι τον θυμό!
να παιρνει αέρα, να τον βλέπουν όλοι.
Να σε φοβούνται !!!!
ααα! σιγά μην τον κρύψεις! ΕΞΩ, ΕΞΩ, να δεις τι καλύτερα που θα είσαι μετά!!!!
ζουζουνοφιλιά
Melvaki, καλός, άριστος αλλά να τον βράσω και να πιώ το ζουμί του;
Ζουζούνα, πώς σου φαίνεται να τον βράσω και να δώσω στους άλλους να πιουν το ζουμί; Έτσι θα πάρει και τον αέρα του.
Nα μην τον βράσεις! Να τον εκδηλώσεις όταν και όπου τον αισθάνεσαι. Μόνο έτσι μπορείς ν' αρχίζεις να αλλάζεις ό,τι δε σου αρέσει. Οι καταπιεσμένοι μας θυμοί/"απρεπα" συναισθήματα/επιθυμίες είναι που απωθούνται στο ασυνείδητο, διογκώνουν τις ψυχώσεις μας και συρρικνώνουν τη χαρά της ζωής! Το έχω ψάξει σου λέω... προσωπικώς κι επιστημονικώς!
φιλιά!
Bγαλε τα τώρα από μέσα σου γιατί μετά θα συσσωρευτούν και θα γίνουν μία φούσκα που θα σπάσει...
Και θα τους πάρει όλους και θα τους σηκώσει....
Να είσαι σίγουρη γι αυτό!!
Φιλιά!!
Αν μπορείς πέρνα και από το μπλογκ μου!!
melvaki, ελευθερία, έβγαλα ήδη μερικά. την έχω στήσει στη γωνία να παραλάβω τον επόμενο. όχι ότι θα βγει άκρη αλλά τουλάχιστον να γνωρίζουν και να μην ξαφνιαστούν όταν πέσουν οι βόμβες. Ευχαριστώ πολύ κορίτσια. Ελευθερία έρχομαι αυτή τη στιγμή! Στρώσε χαλί.
Το θυμό μας τον στρέφουμε προς τον εαυτό μας μόνο όταν μας τον έχει προκαλέσει ο εαυτός μας!
Το απόφθεγμα ήταν μια κοινωνική προσφορά του καλού παιδιού αλλά...
καλό παιδί, ναι...ΚΑΙ ΑΥΤΟ. η προσφορά ευπρόσδεκτη πάντα.
Θυμός, μελαγχολία, τύψεις... αντικειμενικά δυσάρεστα συναισθήματα, τα οποία όμως είναι μέσα στη ζωή και θα πρέπει να αποδεχτούμε. Έτσι θα εκτιμήσουμε και τα πραγματικά ευχάριστα συναισθήματα.
Άσε που αν δεν υπήρχαν και αυτά θα ζούσαμε μια άκρως μονότονη καθημερινότητα.
Θα συμφωνήζω με s_pablo στο θέμα της δημιουργηκότητας. Βρες κάτι δημιουργικό και εξωτερίκευσε εκεί το θυμό σου, καθώς και όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα που ανα καιρούς σε κατακλύζουν. :)
Venea, δυσάρεστα αλλά υπάρχουν κι αυτά. Ετσι όπως το λες. Αλλά καμιά φορά όπως σήμερα, σκέφτομαι λίγο παραπάνω. Και βγαίνει και προς τα έξω. Υπάρχει σε όλους φαντάζομαι λίγο ή πολύ. Δυσκολεύομαι στη διαχείρησή του, είναι σαφές. Ομως τώρα πέρασε. Πάμε γι άλλα.
να μην θυμωνεις.. κάνεις ρυτίδες και δεν προχωράς και μπροστά.. εγώ όταν σταμάτησα να έχω θύμο, άλλαξα πραγματικά σελίδα, μην σου πώ και βιβλίο!
Σε φιλώ!
next day, το ξέρω, είναι ένα μεγάλο βήμα γιατί πάντα σκέφτομαι τί θα πούν οι κοντινοί μου. γιατί φυσικά με τους κοντινούς θυμώνω. Πρέπει να το δω πιο δυναμικά και να αλλάξω βιβλίο αλλιώς με βλέπω για μπότοξ.
Τον θυμό σου να μην τον κρατάς μέσα σου. Γιατί αν τα καταπίνεις όλα, κάποια στιγμή θα βγούνε όλα έξω. Και αυτό μπορεί να γίνει σε λάθος ηλικία
Pap, έχεις δίκιο. Δεν έχω σκεφτεί την ηλικία. Προς το παρόν είμαι σε αδράνεια. Με τα πόδια καρφωμένα και δεν μπορώ ούτε μπροστά ούτε πίσω να κάνω.
Δημοσίευση σχολίου