Μία υιοθεσία

Το ζευγάρι είναι μαζί εδώ και χρόνια. Προσπαθούν με όλους τους ιατρικά δυνατούς τρόπους να κάνουν παιδί και δεν τα έχουν καταφέρει. Κάθε εξωσωματική είναι εξουθενωτική για την γυναίκα και την υγεία της αλλά και για τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Ο βομβαρδισμός με ορμόνες και η λεηλασία της τσέπης. Αν έχεις κάποιο από τα "δυνατά" ταμεία και μπορεί να σου καλύψει το κόστος των ενέσεων (500 ευρώ η μία), καλώς. Αν έχεις ΙΚΑ, κακώς. Το σύνολο κάπου 4.000-4.500 ευρώ.

Και όταν είναι και οι δύο νέοι το προσπαθείς. Μόλις όμως αρχίζεις και πλησιάζεις τα 40 τα περιθώρια στενεύουν. Αρχίζεις και βλέπεις άλλες λύσεις. Μόνο που με το που τις βλέπεις συνειδητοποιείς ότι έχεις μπροστά σου άλλη μια δεκαετία και αν...

ΠΙΚΠΑ, Μητέρα και τα γνωστά κέντρα που φιλοξενούν παιδιά, είναι μάλλον αδιέξοδα. Μέσος όρος αναμονής τα 7 χρόνια. Υπάρχουν παιδιά. Πολλά. Μόνο που από τη μια είναι η διαδικασία, οι έλεγχοι, η γραφειοκρατία και φυσικά η τεράστια ουρά επίδοξων γονιών, κι από την άλλη το ότι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά βρίσκονται εκεί ως φιλοξενούμενα. Οι γονείς απλά τα έχουν αφήσει εκεί γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα για κάποιους λόγους, να τα μεγαλώσουν. Τί σημαίνει αυτό; Ότι δεν μπορεί να γίνει νόμιμη διαδικασία υιοθεσίας γιατί το παιδί έχει γονείς που κάποια στιγμή, κάποτε, θα το πάρουν. Μπορεί το παιδί να γίνει 15 χρονών και να είναι ακόμα εκεί αλλά εσύ δεν μπορείς να το υιοθετήσεις. Δεν γνωρίζω αν κάποιος μπορεί να το φιλοξενήσει γι αυτό το διάστημα. Όμως ποιός να το κάνει αυτό, να δεθεί συναισθηματικά και όταν ή άν σε μερικά χρόνια η μητέρα μπορέσει να πάρει το παιδί της, να το αποχωριστεί;

Το κενό το συμπληρώνουν οι παράνομες υιοθεσίες. Πολύ νέες μητέρες που δεν μπορούν να κρατήσουν τα παιδιά τους, μητέρες που λόγω θρησκευτικών ή πολιτισμικών πεποιθήσεων κάνουν πολλά παιδιά και δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα κρατήσουν, μητέρες που κάνουν παιδιά και ξέρουν ότι τα παιδιά τους θα πάρουν αυτή την οδό. Μητέρες 30 χρονών που έχουν κάνει 12 και παραπάνω παιδιά. Μητέρες που είναι γιαγιάδες γιατί η κόρη τους που είναι 14 χρονών έχει αρχίσει κι αυτή να κάνει παιδιά.  Μητέρες που πολλές φορές είναι ανήμπορες μπροστά σε καταστάσεις και ανθρώπους που αποφασίζουν γι αυτές. Ή μητέρες που ζητούν για τα παιδιά τους μια ζωή που εκείνες δεν μπορούν να τους δώσουν.

Ο μεσάζοντας, τα τηλεφωνήματα, η συμφωνία για τα λεφτά. Η συνάντηση, η ανταλλαγή. Λεφτά-παιδί. Βρέφος, ημερών. Οι δυσάρεστες εκπλήξεις. Η μητέρα να είναι ανήλικη. Πρόβλημα, γιατί τότε χρειάζεται και η συγκατάθεση της δική της μητέρας. Μπλέξιμο γιατί σε κάτι τόσο πολύπλοκο δεν θέλεις και άλλο ένα εμπόδιο. Κρατάς το παιδί και μπλέκεις αν δεν γνωρίζεις ή το δίνεις πίσω και έρχεται άλλο από ενήλικη μάνα. Και τότε αρχίζει ο μαραθώνιος της νομιμοποίησης. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, εξέταση από γιατρό, συμβολαιογραφική πράξη, ταυτότητες, δικηγόρος και όλα νόμιμα.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα παράνομο εκτός από την ανταλλαγή χρημάτων. Τίποτα. Γιατί με το που αλλάζει χέρια το μωρό, υπάρχει ήδη η συμβολαιογραφική πράξη όπου η μητέρα παραχωρεί το παιδί της. Ολα νόμιμα. Πόσα από τα χρήματα πηγαίνουν στην μητέρα και πόσα στον μεσάζοντα; Η πραγματική μητέρα άραγε γνωρίζει την αρχική οικονομική συμφωνία;

Και η πορεία της νομιμοποίησης της υιοθεσίας αρχίζει. Με τον έλεγχο των γονέων από την Πρόνοια, με τον δικηγόρο να μεριμνά για τα έγγραφα. Κάπου ενάμισυ-δύο χρόνια χρειάζονται, αν ολα πάνε όπως είναι προγραμματισμένα και δεν συμβεί τίποτα απρόοπτο όπως πχ ο μεσάζων, να ζητήσει παραπάνω χρήματα, ή να εκβιάσει ότι η μητέρα θέλει πίσω το παιδί (και να καταλήξεις πρωτοσέλιδο). Ή πραγματικά να θελήσει η μητέρα πίσω το παιδί. Και κρατάς την ανάσα σου για να μην αλλάξει γνώμη η μητέρα, να περάσεις με επιτυχία τους ελέγχους του ψυχολόγου και της Πρόνοιας, να εμφανιστεί στο δικαστήριο η μητέρα, να υπάρχουν τα σωστά και νόμιμα έγγραφα από τη μεριά της, να μη κάνουν απεργία οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, και ο χρόνος να κυλάει απελπιστικά αργά μέχρι να βγει η δικαστική απόφαση ότι έχεις υιοθετήσει αυτό το παιδί. Ότι είναι το παιδί σου. Γιατί είναι. Γιατί το λατρεύεις. Γιατί το κράτησες στην αγκαλιά σου από 5 ημερών και τώρα είναι 2 ετών. Γιατί είναι το παιδί σου, απλά.