6/7/10

Μία υιοθεσία


Το ζευγάρι είναι μαζί εδώ και χρόνια. Προσπαθούν με όλους τους ιατρικά δυνατούς τρόπους να κάνουν παιδί και δεν τα έχουν καταφέρει. Κάθε εξωσωματική είναι εξουθενωτική για την γυναίκα και την υγεία της αλλά και για τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Ο βομβαρδισμός με ορμόνες και η λεηλασία της τσέπης. Αν έχεις κάποιο από τα "δυνατά" ταμεία και μπορεί να σου καλύψει το κόστος των ενέσεων (500 ευρώ η μία), καλώς. Αν έχεις ΙΚΑ, κακώς. Το σύνολο κάπου 4.000-4.500 ευρώ.

Και όταν είναι και οι δύο νέοι το προσπαθείς. Μόλις όμως αρχίζεις και πλησιάζεις τα 40 τα περιθώρια στενεύουν. Αρχίζεις και βλέπεις άλλες λύσεις. Μόνο που με το που τις βλέπεις συνειδητοποιείς ότι έχεις μπροστά σου άλλη μια δεκαετία και αν...

ΠΙΚΠΑ, Μητέρα και τα γνωστά κέντρα που φιλοξενούν παιδιά, είναι μάλλον αδιέξοδα. Μέσος όρος αναμονής τα 7 χρόνια. Υπάρχουν παιδιά. Πολλά. Μόνο που από τη μια είναι η διαδικασία, οι έλεγχοι, η γραφειοκρατία και φυσικά η τεράστια ουρά επίδοξων γονιών, κι από την άλλη το ότι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά βρίσκονται εκεί ως φιλοξενούμενα. Οι γονείς απλά τα έχουν αφήσει εκεί γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα για κάποιους λόγους, να τα μεγαλώσουν. Τί σημαίνει αυτό; Ότι δεν μπορεί να γίνει νόμιμη διαδικασία υιοθεσίας γιατί το παιδί έχει γονείς που κάποια στιγμή, κάποτε, θα το πάρουν. Μπορεί το παιδί να γίνει 15 χρονών και να είναι ακόμα εκεί αλλά εσύ δεν μπορείς να το υιοθετήσεις. Δεν γνωρίζω αν κάποιος μπορεί να το φιλοξενήσει γι αυτό το διάστημα. Όμως ποιός να το κάνει αυτό, να δεθεί συναισθηματικά και όταν ή άν σε μερικά χρόνια η μητέρα μπορέσει να πάρει το παιδί της, να το αποχωριστεί;

Το κενό το συμπληρώνουν οι παράνομες υιοθεσίες. Πολύ νέες μητέρες που δεν μπορούν να κρατήσουν τα παιδιά τους, μητέρες που λόγω θρησκευτικών ή πολιτισμικών πεποιθήσεων κάνουν πολλά παιδιά και δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα κρατήσουν, μητέρες που κάνουν παιδιά και ξέρουν ότι τα παιδιά τους θα πάρουν αυτή την οδό. Μητέρες 30 χρονών που έχουν κάνει 12 και παραπάνω παιδιά. Μητέρες που είναι γιαγιάδες γιατί η κόρη τους που είναι 14 χρονών έχει αρχίσει κι αυτή να κάνει παιδιά.  Μητέρες που πολλές φορές είναι ανήμπορες μπροστά σε καταστάσεις και ανθρώπους που αποφασίζουν γι αυτές. Ή μητέρες που ζητούν για τα παιδιά τους μια ζωή που εκείνες δεν μπορούν να τους δώσουν.

Ο μεσάζοντας, τα τηλεφωνήματα, η συμφωνία για τα λεφτά. Η συνάντηση, η ανταλλαγή. Λεφτά-παιδί. Βρέφος, ημερών. Οι δυσάρεστες εκπλήξεις. Η μητέρα να είναι ανήλικη. Πρόβλημα, γιατί τότε χρειάζεται και η συγκατάθεση της δική της μητέρας. Μπλέξιμο γιατί σε κάτι τόσο πολύπλοκο δεν θέλεις και άλλο ένα εμπόδιο. Κρατάς το παιδί και μπλέκεις αν δεν γνωρίζεις ή το δίνεις πίσω και έρχεται άλλο από ενήλικη μάνα. Και τότε αρχίζει ο μαραθώνιος της νομιμοποίησης. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, εξέταση από γιατρό, συμβολαιογραφική πράξη, ταυτότητες, δικηγόρος και όλα νόμιμα.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα παράνομο εκτός από την ανταλλαγή χρημάτων. Τίποτα. Γιατί με το που αλλάζει χέρια το μωρό, υπάρχει ήδη η συμβολαιογραφική πράξη όπου η μητέρα παραχωρεί το παιδί της. Ολα νόμιμα. Πόσα από τα χρήματα πηγαίνουν στην μητέρα και πόσα στον μεσάζοντα; Η πραγματική μητέρα άραγε γνωρίζει την αρχική οικονομική συμφωνία;

Και η πορεία της νομιμοποίησης της υιοθεσίας αρχίζει. Με τον έλεγχο των γονέων από την Πρόνοια, με τον δικηγόρο να μεριμνά για τα έγγραφα. Κάπου ενάμισυ-δύο χρόνια χρειάζονται, αν ολα πάνε όπως είναι προγραμματισμένα και δεν συμβεί τίποτα απρόοπτο όπως πχ ο μεσάζων, να ζητήσει παραπάνω χρήματα, ή να εκβιάσει ότι η μητέρα θέλει πίσω το παιδί (και να καταλήξεις πρωτοσέλιδο). Ή πραγματικά να θελήσει η μητέρα πίσω το παιδί. Και κρατάς την ανάσα σου για να μην αλλάξει γνώμη η μητέρα, να περάσεις με επιτυχία τους ελέγχους του ψυχολόγου και της Πρόνοιας, να εμφανιστεί στο δικαστήριο η μητέρα, να υπάρχουν τα σωστά και νόμιμα έγγραφα από τη μεριά της, να μη κάνουν απεργία οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, και ο χρόνος να κυλάει απελπιστικά αργά μέχρι να βγει η δικαστική απόφαση ότι έχεις υιοθετήσει αυτό το παιδί. Ότι είναι το παιδί σου. Γιατί είναι. Γιατί το λατρεύεις. Γιατί το κράτησες στην αγκαλιά σου από 5 ημερών και τώρα είναι 2 ετών. Γιατί είναι το παιδί σου, απλά.

37 σχόλια:

Я верю в Сталина είπε...

Πολύ βαρύ θέμα...


Δεν έχω άποψη από τις συνθήκες στην Ελλάδα, φαντάζομαι όμως ότι στα πλαίσια της όλης ομορφιάς του κράτους, η βάσανος της υιοθεσίας δεν αποτελεί εξαίρεση... Πίκρα.

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Ασε που από τις πολλές προσπάθειες κινδυνεύει η υγεία της γυναίκας μακροπρόθεσμα να νοσήσει.

Πολλές φορές μη σου πω, πως είμαι με το μέρος των παράνομων υιοθεσιών.
Δεν εξετάζω αν πάρουν χρήματα ή όχι!
Εκεί τους αναγκάζει η αναλγησία!

Pink_Fish είπε...

έχω βιώσει από πολύ κοντά τη προσπάθεια φίλης να κάνει παιδί, με ενέσεις, με γιατρούς, με ένα σωρό....Ψυχοφθόρα διαδικασία, δε ξέρω πως άντεχαν αυτή και ο άντρας της. Η υιοθεσία στην Ελλάδα είναι τόσο δύσκολη. Τα έγραψες πραγματικά ωραία. Ώρες-ώρες αισθάνομαι τυχερή που το παιδί μου είναι δικό μου, κατάδικο μου, που ξέρω ότι δε θα έρθει κανένας να το διεκδικήσει

Ανώνυμος είπε...

αχ...

γιατί είναι το παιδί σου,απλά.

έτσι.
μα πόσο όχι απλά είναι όλα τ'άλλα!

απίστευτα μεγάλο το θέμα με τις εξωσωματικές και τις υιοθεσίες,με την υπογονιμότητα και τον πόνο πίσω απο όλα.

μακάρι όλα τα μωράκια να έβρισκαν μια ζεστή αγκαλιά.


τί άλλο να πώ παρά να ευχηθώ το καλύτερο.
απο καρδιάς.

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Καλημέρα!
Θίγεις δύο πολύ σοβαρά ζητήματα σε αυτό το ποστ που δυστυχώς ζέχνουν από μακριά... και δε θα 'πρεπε γιατί αφορούν στη ζωή παιδιών και στα όνειρα κάποιων ενηλίκων να αποκτήσουν παιδί.
Το ένα θέμα είναι η τεράστια βιομηχανία που έχει στηθεί με τις εξωσωματικές γονιμοποιήσεις και το άλλο, το καθεστώς υιοθεσίας που ισχύει στην Ελλάδα και που είναι απαράδεκτα γραφειοκρατικό και ψυχοφθόρο για τα εμπλεκόμενα μέρη.
Επικεντρώνοντας την προσοχή μου στο δεύτερο απλά αναφέρω αυτό που όλοι μας γνωρίζουμε: πως η δυσλειτουργία του κράτους μας στο θέμα αυτό, όπως αναμένεται, οδηγεί τους ανθρώπους σε δρόμους παράνομους.

PAP DX είπε...

Φίλος μου που έχει σχέση με μια κοπέλα που δεν μπορεί να κάνει παιδιά, την πληροφόρησε ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα πρέπει να χωρίσουνε γιατί αυτός "θέλει να κάνει οικογένεια". Μόλις μου το είπε αυτό, το πρώτο πράγμα που του είπα ήταν "Την υιοθεσία την σκέφτηκες;"
Είναι κρίμα τη στιγμή που υπάρχουν ένα σωρό παιδιά εκεί έξω που δεν τα θέλει κανείς ο Ελληνάρας να τα απορρίπτει γιατί θέλει το παιδί του να είναι "πραγματικά δικό του".
Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι το post σου αναφέροντας όλες τις δυσκολίες που ορθώνονται όταν κάποιος αποφασίσει να υιοθετήσει μπορεί να αποθαρρύνει πολύ κόσμο, η ουσία όμως παραμένει ίδια.
Επίσης, σκέψου να ήξεραν ορισμένοι από αυτούς τους Ελληνάρες που περπατούν στο δρόμο καμαρωτοί - καμαρωτοί, νομίζοντας ότι το παιδί τους είναι "πραγματικά δικό τους" ποια είναι η "πραγματική αλήθεια"...

kanivallos είπε...

Η γραφειοκρατία και η υπερβολικά μεγάλη άνευ λόγου χρονική καθυστέρηση, είναι αυτή που δίδει τα κέρδη στους γυναικολόγους μαιαυτήρες, στις κλινικές τους και φυσικά στα πανάκριβα χημικά κατασκευάσματα τους.
Ποιός λοιπόν θα την καταπολεμήσει? Είναι το ίδιο τέρας με τα παρακλάδια του έντεχνα απλωμένα στην παιδεία και στην υγεία για να οργιάζουν τα φροντιστήρια και οι ιδιωτικές κλινικές.

Το παιδί το αγαπάς σιγά σιγά βλέποντας το να μεγαλώνει, τι κι αν δεν είσαι ο βιολογικός του γονιός?
Μερικές φορές γελάω (?) με την υπερβολή, να υιοθετούμε και να αγαπούμε παράφορα ένα κατοικίδιο (που σίγουρα -τουλάχιστον γονιδιακά- δεν τυγχάνει τέκνο μας) και να φοβόμαστε να υιοθετήσουμε ένα μωράκι, όταν ο φυσιολογικός τρόπος απόκτησης του καθίσταται αδύνατος.

Vany είπε...

Παιδί σου είναι αυτό για το οποίο ξενυχτάς,αυτό που σε κάνει να γελάς και να κλαις,αυτό που σε κοιτάει στα μάτια και βασίζεται πάνω σου.Κι όχι αυτό που γεννάς, ντε και καλά. Μεγάλο θέμα ανοίγεις, δύσκολο για ορισμένους από μας. Αν ήταν λίγο πιο απλά τα πράγματα,τόσα παιδιά θα μεγάλωναν σε οικογένειες που θα έκαναν τα πάντα για αυτά.Κι ας μην έχουν σπίτια και οικόπεδα να τους γράψουν (το έχω ακούσει κι αυτό ως προϋπόθεση υιοθεσίας)

Ανώνυμος είπε...

Μπορείτε να περάσετε απο το βασίλειο των ξωτικών να παραλαβετε το βραβείο σας!

Ευχαριστώ!

Asteri (Maria) είπε...

ααααχχχχχχχχχ πονεμένη ιστορία .............

Ελευθερία είπε...

Μια υιοθεσία πιστεύω είναι καλύτερη από μια τεχνητή γονιμοποίηση...
Σκεφτείτε πόσα παρατημένα (πολύ ωμός όρος αλλά έτσι είναι) παιδάκια ζουν σε ορφανοτροφεία με την ελπίδα να τα υιοθετήσει κάποιος !!

Ανώνυμος είπε...

Είναι μια τρέλα το θέμα αυτό της υιοθεσίας και το θέτεις πολύ σωστά σε πολλα επιπεδα.

Δυστυχως στην Ελλάδα και σε αυτό το τομέα πάμε πίσω, αντί να πηγαίνουμε μπροστα!

Οι υιοθεσίες στο εξωτερικό είναι πιο απλή υπόθεση!

Για να μη μιλήσουμε για κυκλώματα γιατρών που ωθούν τις γυναικες σε εξωσωματικές προκειμένου να λάβουν το παραδάκι!

Κόλαση! Κόλαση εις βαρος ψυχών

Unknown είπε...

Μακάρι να απλοποιηθεί όσο γίνεται αυτή η διαδικασία γιατί υπάρχουν ζευγάρια που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά αλλά μπορούν να γίνουν υπέροχοι γονείς, λες και η φυσική αδυναμία τους, τους προσφέρει τις "γνώσεις" γι'αυτό.
Γίνονται γονείς γιατί "απλά" το κράτησαν στην αγκαλιά τους από 2 ημερών ...

Νάσαι καλά γλυκιά μου

Coffeemug είπε...

marco, βαρύ κι ασήκωτο αλλά το έχω πρόσφατο. Πίκρα για τους γονείς που δεν τους φτάνει η αγωνία αλλά ξεπουλάνε τη μάνα τους και τον πατέρα τους για ένα παιδί μέσω της νόμιμης και "φυσιολογικής" οδού.

Αντιγόνη, φυσικά αλλά ποιός το ομολογεί αυτό όταν η επιθυμία είναι τόσο μεγάλη. Και ως γνωστόν οι μανάδες κάνουν τα πάντα. Εγώ είμαι εντελώς υπέρ και για τις δύο πλευρές.

kihli, και δεν μπορείς και να ξέρεις αν σε εκμεταλλεύονται ή όχι. Παραδίνεσαι άνευ όρων. Είμαστε πάρα πάρα πολύ τυχερές όσες δεν δυσκολευτήκαμε.

Coffeemug είπε...

Ροζ ψαράκι, αυτό το όχι του γιατρού πρέπει να είναι θανατηφόρο, από κάθε άποψη. Σε αυτές τις υιοθεσίες που έγραψα δεν το διεκδικεί κανείς, το θέμα είναι ότι δεν μπορείς να ξέρεις με ποιον "επιτήδειο" μπλέκεις και πού θα καταλήξεις.

melvaki, από τη μιά το όνειρο κάποιου να αποκτήσει παιδί, από την άλλη κάποιος που δεν μπορεί να το κρατήσει. Στη μέση η κρατική δυσκαμψία και ο μεσάζων. Διαλέγεις και παίρνεις. Πανεύκολη επιλογή και για τους δύο.

Coffeemug είπε...

Κανίβαλε, παρα-παιδεία, παρα-ιατρική, παρα-δινόμαστε άνευ όρων στο παρα-κράτος. Υπό τον διακαή πόθο ενός παιδιού κάνουμε ότι είναι δυνατόν. Πάντως βλέποντας μαμάδες που έχουν υιοθετημένα παιδιά, σε διαβεβαιώ ότι ουδεμία διαφορά έχουν από μένα που είμαι βιολογική.

Vany, οι κοινωνικές υπηρεσίες ελέγχουν τα πάντα. Σαφώς χρειάζεται ο έλεγχος, όμως "τα πάντα" είναι πολύ μεγάλο πεδίο και οι κληρονομιά εντελώς άσχετη. Τόσα λίγα τα παιδιά, τόσοι πολλοί οι γονείς και αντί να γίνει ευκολότερο γιατί τα παιδιά είναι το ζητούμενο, γίνεται δυσκολότερο.

Coffeemug είπε...

Pap, ο φίλος σου διαβάζει πολλά παραμύθια. Την οικογένεια δεν την κάνει το παιδί. Το παιδί το αποσυντονίζει το ζευγάρι. Αν εκείνος αισθάνεται από τώρα ότι η γυναίκα του δεν του είναι αρκετή, τότε ας το ξαναδούν το θέμα.

Παιδιά υπάρχουν. Οχι τόσα πολλά όμως. Οχι αρκετά. Μιλάω για τις νόμιμες διαδικασίες μέσω ιδρυμάτων. Οι υποψήφιοι γονείς κάνουν τόσο μεγάλη ουρά που χρειάζεται πάνω από 7 χρόνια αναμονής. Ευτυχώς που υπάρχουν αυτές οι "άλλες" λύσεις.

Τη διάσταση που βάζεις πάντως δεν την είχα σκεφτεί :))

Coffeemug είπε...

Αστέρι, πονεμένη αλλά υπάρχει. Δίπλα μας.

Ελευθερία, το θέμα παιδί, εξωσωματική, λεφτά, είναι μεν μια πραγματικότητα ωμή αλλά είναι και ένα άπιαστο όνειρο για πολλούς. Γι αυτό πολλοί το επισπεύδουν με πλάγιους τρόπους. Οπως και πολλά άλλα σε αυτή τη χώρα άλλωστε.

Coffeemug είπε...

Coula, υπάρχει πολύ χρήμα στη μέση και το δέλεαρ μεγάλο για όποιον δεν μπορεί να το αποφύγει. Είτε λέγεται γιατρός, είτε τσιγγάνος, είτε πομάκος, είτε μαία. Πώς μπορεί να με κάνει εμένα να πάρω τον έννομο δρόμο όταν μου βάζει το ένα εμπόδιο πίσω από το άλλο; Για όλα αυτό δεν κάνει;

Coffeemug είπε...

meggie, δεν υπάρχει πιο γλυκός τρόπος να το πεις. Τόση ώρα αγρίεψα με όσα γράφω. Τόση τρυφερότητα. Μα μόνο του το παιδί σε κάνει να το ερωτευτείς με τον τρόπο του.

Μάγε, έφτασαααααααα

gnostosagnostos είπε...

εγω διαβαζοντας αυτα ειμαι καπου στην μεση
εχουν δικιο για ολη αυτη την γραφειοκρατια αλλα....
και αν οι γονεις που θα παρουν το παιδι το θελουν για αλλη δουλεια..?
αν ειναι οντως ακαταλληλοι για αυτο?
αν χωρισουν τι θα γινει μετα το παιδι?
ολα αυτα και πολλα αλλα μαλλον,πρεπει να δουν ολοι αυτοι που ασχολουνται με αυτο
οσο για τα χρηματα....απαραδεκτο!

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά τεράστιο θέμα..

Έχω μία ερώτηση εδώ για την οποία έχω αμφιβολίες.
Είσαι λευκή. Θα υιοθετούσες μαύρο παιδάκι;

Γιατί είναι το παιδί σου,απλά.

Έτσι απλά..

Μου άρεσε πολύ το ποστ..

Φιλιά

Statler ή Waldorf είπε...

coffe μου αρεσε πολυ το θεμα σου...
Εχω δει μια εκπομπη του Θεοδωρακη με τις υιοθεσιες...με επιασε αγχος. Ακομα, και εκει φροντιζει η ελληνικη κοινωνια να δειξει περιτρανα ποσο πολυ αδιαφορει για τον πολιτη...κριμα!

Αυτηηηη γιατι να εχει προβλημα? Ολα τα μωρα ειναι τελεια...στο χρωμα να κολλησει? Σιγα!

statler

Margo είπε...

Πολύ δύσκολο θέμα.. το έχω ζήσει από τη μεριά της εξωσωματικής. Ξεκινήσαμε με σκοπό αν δεν πετύχουμε με τις δύο προσπάθειες να κινήσουμε την διαδικασία για υιοθεσία. Στην δεύτερη τα καταφέραμε και στην τέταρτη ήρθε το δεύτερο παιδί με έμβρυο της δεύτερης προσπάθειας που είχε φυλαχτεί. Όταν γέννησα ένιωσα ότι η περίοδος της εγκυμοσύνης είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την πρώτη γνωριμία με το μωρό. Δεν μπορούσα να τα συνδέσω.. ακόμη κι αν δεν μεγάλωνε μέσα στην κοιλιά μου θα ένιωθα το ίδιο ακριβώς.. μόνο ο θηλασμός είναι κάτι που δεν αντικαθίσταται με τίποτα.

Είναι γεγονός πάντως πως με τα χρόνια όλο και μεγαλύτερος αριθμός ζευγαριών έχει πρόβλημα γονιμότητας και θα έπρεπε το κράτος να μεριμνήσει..
Καλό ξημέρωμα Coffeemug

07/07/2010 2:01 π.μ.

Coffeemug είπε...

γνωστέ, κανείς δεν λέει να μην ελέγξεις. εξονυχιστικά. απλά η κληρονομιά δεν έχει να κάνει. σαφώς πρέπει να προβλεφθεί ένα κάπως σταθερό περιβάλλον αλλά μήπως μπορεί κανείς να προεξοφλήσει ότι σε λίγο καιρό ή σε λίγα χρόνια δεν θα χωρίσει; ή ότι δεν θα αρρωστήσει; Ή μήπως εγώ που έχω βιολογικό παιδί έχω μεγάλη κληρονομιά να του αφήσω;

Coffeemug είπε...

Αυτή, ειλικρινά δεν ξέρω να σου απαντήσω γιατί ποτέ δεν βρέθηκα σε αυτή τη θέση. Επίσης στη χώρα που ζούμε το "φαίνεσθαι" είναι τρομερά σημαντικό. Βλέπεις οι Ολλανδοί δεν έχουν τέτοια θέματα. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι μια γνωστή μου υιοθέτησε παιδί άλλης φυλής, ούτε καν το σκέφτηκε. Νομίζω ότι ούτε καν της πέρασε από το μυαλό ότι το παιδί θα έχει σκούρο δέρμα και διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνη και τον άντρα της. Βέβαια δεν μιλάμε για κινέζο ή κάτι τόσο διαφορετικό. Ομως πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω.

statler, μην έχεις άγχος. Απέχεις πολύ ακόμα από τέτοιες διαδικασίες και συναλλαγές. Το κράτος δεν είναι για να σε διευκολύνει αυτό το έχει αποδείξει περίτρανα.

Coffeemug είπε...

Margo, είσαι μάλλον από τις τυχερές που με μόνο τέσσερις προσπάθειες απέκτησες 2 παιδιά. Εχω ακούσει για 20 και παραπάνω. Δεν ξέρω πού βρίσκουν δύναμη αυτές οι γυναίκες. Σωματικά και ψυχικά. Για κάθε μια μας είναι διαφορετική εμπειρία. Το νιώθουμε αλλιώς.
Καλή σου μέρα :)))

Not me είπε...

Πολύ δύσκολο θέμα.
Επίσης είμαι έξω από αυτό.
Εύχομαι όλα αυτά τα παιδιά να βρουν σύντομα κάποιον που θα τους αγαπάει πραγματικά....

Manouli είπε...

Είχα πάει μία φορά στο παιδικό χωριό SOS (πριν γίνω μαμά) και είχα δει ένα αγγελάκι ξανθό να κάθεται μόνο του (όχι γιατί δε το φρόντιζαν, αλλά γιατί δεν ήθελε να είναι με τα άλλα) και το μόνο που ένιωσα εκείνη τη στιγμή ήταν μία απίστευτα έντονη επιθυμία να το υιοθετήσω.

Έκανα τα παιδιά μου και είπα ότι δε θέλω να κάνω άλλα. Όμως το να υιοθετήσω ένα είναι κάτι το οποίο όχι μόνο δεν απέκλεια, αλλά το σκεφτόμουνα και πολύ σοβαρά μάλιστα. Μέχρι που έμαθα ότι στην Ελλάδα, λέει, αν έχεις γεννήσει παιδί, δε μπορείς να υιοθετήσεις!

Εμένα αυτή η ᾽δυσκολία᾽ της υιοθεσίας μου φαίνεται το λιγότερο τραγική και απαράδεκτη! Όπως είπε και ο Κανίβαλλος, εξυπηρετεί συμφέροντα πολλών.

Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι παίζουν με ψυχές παιδιών. Και αυτό είναι έγκλημα!

Ντροπή σε αυτούς, αλλά ντροπή και σε εμάς (όλους) που δεν έχουμε κάνει τίποτα απολύτως για να αλλάξουν τα πράγματα...

Coffeemug είπε...

Not me, όχι μόνο τα παιδιά. και οι μεγάλοι...

Manouli, η δυσκολία έγκειται στο ότι τόσοι πολλοί θέλουν να υιοθετήσουν και τα παιδιά δεν είναι αρκετά. Γι αυτό προφανώς ισχύει το ότι αν γεννήσεις δεν σε αφήνουν να υιοθετήσεις. Αυτό που είπα για τα 7 χρόνια αναμονή, ισχύει. Με το που θα σε εγκρίνουν και θα υπάρχει το ναι στο φακελό σου, χρόνια να βρεθεί το διαθέσιμο παιδί. Ολα είναι δύσκολα. Γολγοθάς. Πρέπει να το θέλεις πολύ. Και τελικά είναι τόσο απόλυτα κατανοητό ότι αυτός που το έχει πάρει απόφαση, βρίσκει άλλη λύση.

Ελενα καπακιώτου είπε...

την καλημερα μου!!!

Coffeemug είπε...

zinaa, καλημέρα και σε σένα!

amalthia είπε...

Επειδή λοιπόν έχω ακούσει πόσο δύσκολο είναι να υιοθετησεις και ποσά χρόνια παίρνει , έχω δηλώσει στον σύντροφο μου πως με το που παντρευτουμε κάνουμε αίτηση! Και παράλληλα ας γεννησω και ένα γιατί δεν έχω πρόβλημα γονιμοτητας, έχω πρόβλημα καρδιάς.

Δεν μου παει να γνωρίζω πως υπάρχουν παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς μητρική αγκαλιά . Θα μου πεις υπάρχουν και αλλά κακά στον κόσμο και πως δεν μπορω να τον αλλάξω. Όχι δεν μπορώ, αλλά μου αρκεί να αλλάξω τον κόσμο ενός και μόνο παιδιού .

Είναι κάτι που σκέφτομαι χρόνια αλλά το κρατούσα μέσα μου( το πεταγα μόνο που και που σαν ιδέα) , προχτές γνώρισα ενα υπέροχο παιδί που μεγαλώνει σε αναδοχες οικογένειες και μέσα από την ιστορία του κατάλαβα ότι όντως η υιοθεσία είναι κάτι που θελω πολύ.

Μεγάλες εξομολογησεις βραδιατικα αλλά χτυπησες φλέβα...συγγνώμη για το μεγάλο κομεντ. (το συνηθιζω)

Coffeemug είπε...

amalthia, δεν μετράω τις λέξεις. ποτέ.
ξέρεις όμως ότι αν κάνεις πρώτα δικό σου παιδί, μετά δεν έχεις δικαίωμα να υιοθετήσεις;
Εύχομαι να σου έρθουν όπως τα προγραμματίζεις. Και ακόμα κι αν δεν γίνει έτσι, πάντα υπάρχουν άλλες λύσεις. Πάντα.

amalthia είπε...

α δεν το ήξερα αυτό με το "δικό σου" παιδί...τι μαλακίες...θες να κάνεις το καλό και σκοντάφτουν σε ψευτοεμπόδια.

τι κρίμα,τι στενομυαλιά!θα το προσπαθήσω πάντως...μου το εύχομαι και εγώ να τα καταφέρω!!

Coffeemug είπε...

Κι εγώ στο εύχομαι.

Ετσι κι αλλιώς το λογικό ειναι να προσπαθήσεις πρώτα για το "δικό σου".
Καλή σου μέρα

katerina είπε...

Μάλλον μπήκα πολύ αργά στην παρέα σας, αλλά σήμερα συμπτωματικά διάβασα τη συζήτησή σας περί υιοθεσίας, προσπαθώντας να βοηθήσω μια πολύ καλή μου φίλη που προσπαθεί να υιοθετήσει ένα παιδάκι μετά από 2 αποτυχημένες εξωσωματικές. Γολγοθάς...χρόνος αναμονής για υιοθεσία πάνω από 6 χρόνια και αν...η συγκεκριμένη έχει χάσει το παιδί της στα 17 του χρόνια και όπως καταλαβαίνετε είναι ειδική περίπτωση... έχει σκεφτεί τα πάντα προκειμένου να κρατήσει ένα μωρό στην αγκαλιά της και να του δώσει την αγάπη της...ποιος μπορεί να την κατακρίνει γι΄αυτό? ειλικρινά της εύχομαι σύντομα να ακούσει και πάλι το "μανούλα"....